1. در اسلام دوستی و برادری و محبت نسبت به دیگران اهمیت بسزایی دارد، تا جایی که پیامبر اسلام(ص) بعد از هجرتشان به مدینه بین اصحابشان عقد اخوّت و برادری برقرار نمودند. داشتن دوست با ایمان و ارتباط معقول و مشروع با او می‌تواند انسان را در کسب فضایل اخلاقی بسیاری یاری برساند؛ به همین دلیل می‌بینیم برای این رفاقت و برادری، شرایطی مانند خوش‌‌خلقی، صداقت، ایمان، و ... بیان شده است.[1]
2. از طرف دیگر باید در نظر داشت که آفرینش انسان‌‌ها و دیگر موجودات زنده بر اساس دو جنسیت نر و ماده بنیان گذاشته شده است. خداوند در قرآن می‌فرماید: "اى مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم‏".[2] و یا "خداوند از مایه‌ی اولیه خلقت انسان‌ها، دو زوج مرد و زن را جداگانه آفرید".[3]

علاوه بر آن، خداوند بر اساس  حکمت‌‌هایی، آفرینش را به گونه‌ای قرار داده است که در روابط جنسی، تنها زن و مرد باید نسبت به یک‌دیگر دل ببندند؛ از همین‌رو خداوند زن را مایۀ آرامش مرد قرار داد. [4]

3. آفرینش زوج‌‌ها و قرار دادن مودّت و مهربانى بین زن و مرد از آیات خدا است.

خداوند در قرآن می‌فرماید: "و از نشانه‌‏هاى او این است ‌که همسرانى از جنس خودتان براى شما آفرید".[5]

علاوه بر این، آفرینش مرد و زن به گونه‌‌ای است که هر یک از آن‌دو به تنهایی ناقص بوده، و محتاج به طرف دیگر است، و از مجموع آن‌دو، واحدى تام و تمام درست می‌شود.

و به دلیل همین نقص و احتیاج است که هر یک به سوى دیگرى حرکت می‌کند، و چون بدان رسید آرام می‌‏شود؛ زیرا هر ناقصى مشتاق کمال است، و هر محتاجى مایل به زوال حاجت و فقر خویش است، و این حالت همان شهوتى است که در هر یک از این دو طرف به ودیعت نهاده شد.[6]

4. از طرفی ارتباط دو انسان همجنس با یکدیگر در حد گفتگو و داشتن ارتباطی صحیح و منطقی مشکلی نداشته، بلکه وجود دوست باایمان دارای ثمرات بسیاری است و می‌تواند انسان را در کسب فضایل اخلاقی به خوبی یاری رساند، ولی فراتر از حد دوستی و تبدیل آن به عشق و علاقه‌ی جنسی، به هیچ‌‌وجه در راستای آموزه‌های دینی نیست و چه بسا منجر به ارتکاب حرام شود. بنابراین هر چه زودتر باید به چنین ارتباطی پایان داد.

در همین راستاست که ائمه اطهار(ع) مردم را حتی از انجام رفتارهایی بازداشته‌اند که به خودی خود حرام نبوده، ولی مقدمات گناه را فراهم می‌آورند.

توجه شما را به چند مورد از این روایات جلب می‌کنیم.

امام علی(ع) می‌فرماید: مرد با مرد (و زن با زن در یک جامه نمی‌خوابد) هر کس چنین کند باید او را با تازیانه تأدیب کرد.[7]

در حدیث طولانی آمده است که خداوند سبحان به پیامبر اسلام(ص) درباره‌ی نشانه‌ی ظهور امام زمان(عج) فرمود: "... مرد با مرد همخواب شود و زن با زن".[8]

امام موسى بن جعفر(ع) در ضمن پاسخ به نامۀ یکی از اصحابشان فرمود: "بوسیدن لب، جز از همسر و بچه‌ی کوچک صحیح نیست".[9]

از این‌رو میان شیعیان در جواز و حتی استحباب معانقه و هم‌آغوشى مرد با مرد اختلافی وجود ندارد، مگر آن‌که در آن غرض باطلى باشد، یا شهوت و هیجانى بیاورد؛ مانند هم‌آغوشى با جوان امرد،[10] و بچۀ زیبا و بوسیدن او.[11]

5. با توجه به نکته‌‌هایی که بیان شد، نتیجه این می‌شود که گفت‌وگوی سالم و دوستانه در فضای حقیقی و مجازی – حتی اگر این دوستی در بالاترین حد خود باشد – ایرادی ندارد، ولی اگر با انگیزه‌های جنسی همراه شود – و هر فردی بهتر می‌تواند خودش را قضاوت کند – چنین ارتباط‌ها و گفت‌وگوهایی به صورت حتم و یقین از وسوسه‌‌های شیطانی بوده که باید از آن فاصله گرفت و چه بسا منجر به ارتکاب حرام قطعی و گناه کبیره شود. بنابر این انسان نباید هیچ‌گونه رنگ و بوی جنسی در روابط خود با همجنسانش ایجاد کند، بلکه برای رفع نیازهای جنسی تنها راه مشروع، ازدواج است که رسول اکرم(ص) فرمود: "افراد باایمانى که ازدواج می‌کنند با این عمل نصف دین خود را از خطر حفظ می‌کنند".

[1]. ابن شعبه حرانى‏، تحف العقول عن آل الرسول(ص)، ترجمه، حسن زاده، صادق، ص 667، قم، آل على(ع)، چاپ اول، 1382ش‏.

[2]. حجرات، 13.

[3]. قیامت، 39.

[4]. روم، 21، از این‌رو خداوند در قرآن می‌فرماید: "و از نشانه‌‏هاى او این‌که همسرانى از جنس خودتان براى شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد در این نشانه‌‏هایى است براى گروهى که تفکّر می‌کنند".

[5]. روم، 21.

[6]. طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه، موسوى همدانى، سید محمد باقر، ج ‏16، ص 249-250، قم، دفتر انتشارات اسلامى‏، چاپ پنجم‏، 1374ش‏.

[7]. مجلسی، محمدباقر، احتجاجات، ترجمه، خسروى، موسى، ج ‏2، ص 106، تهران، اسلامیه‏، چاپ اول، 1379ش‏.

[8]. محدث عاملى، زین‌العابدین، الجواهر السنیة (کلیات حدیث قدسى)، کاظمى خلخالى، ص 531، تهران، دهقان‏، چاپ سوم‏، 1380ش‏.

[9]. احتجاجات، ج ‏2، ص 234.

[10]. نوجوانی که هنوز صورتش مو نروییده است.

[11]. مجلسی، محمد باقر، آداب و سنن، مترجم، کمره‏اى، محمد باقر، ص 24، تهران، اسلامیه‏، چاپ اول‏، 1365ش‏؛ ر. ک: «ارتباط با نامحرم قبل از ازدواج»، 1407؛ «دوستی و رابطه پسر با پسر و همخوابی»، 8967؛ «نظر اسلام در مورد همجنس‌گرایی»، 54088.