علایم و نشانه های تشخیص منی طبق دیدگاه های فقها چنین است:

همه مراجع عظام (به جز آیات عظام بهجت، صافی و مکارم): خروج منی در مردی که سالم است و مریض نیست، دارای سه نشانه است: 1. همراه با شهوت باشد. 2. با جستن بیرون آید. 3. بدن سست شود. اگر هیچ یک از نشانه های سه گانه و یا یکی از آنها را نداشت، حکم به منی نمی شود، مگر آن که از راه دیگری یقین کند که منی است. [1]

آیات عظام بهجت و مکارم: خروج منی در مرد دارای دو نشانه است: 1. همراه با شهوت باشد. 2. با جستن بیرون آید. اگر هیچ یک از دو نشانه یا یکی از آن دو را نداشت، حکم به منی نمی شود، مگر آن که از راه دیگری یقین کند که منی است. [2]

آیت الله العظمی صافی [3] : اگر با شهوت و جستن بیرون آید و یا با جستن بیرون آید و بدن سست شود، آن رطوبت حکم منی را دارد و اگر هیچ یک از این دو نشانه را نداشت، حکم به منی نمی شود، مگر آن که از راه دیگری اطمینان پیدا کند که منی است. [4]

اما اگر این نشانه ها را ندارد و بیاد نمی آورید که در خواب منظره شهوت انگیزی دیده و محتلم (جنب شده باشید) چنین رطوبتی منی نیست و حکم جنابت ندارد.