بواسطه عقد ازدواج، زن و مرد به یکدیگر حلال مى‏شوند و آن بر دو قِسم است: عقد دائم و عقد موقّت؛ عقد دائم آن است که مدّت زناشوئى در آن به هیچ وجه محدود نباشد و زنى را که به این قِسم عقد مى کنند «دائمه» مى گویند.

اما عقد موقّت آن است که مدّت زناشوئى در آن معیّن شود، مثلًا زن را به مدّت یک ساعت یا یک روز یا یک ماه یا یک سال یا بیشتر عقد نمایند و زنى را که به این قِسم عقد کنند «متعه» و «صیغه» مى‏نامند[1].

در دوران عقد موقت دو طرف می توانند از یکدیگر همانند دوران عقد دائم لذت ببرند مگر آنکه زن در عقد شرط کند که شوهر با او نزدیکى نکند، در این صورت عقد و شرط او صحیح است و شوهر فقط مى‏تواند لذتهاى دیگر از او ببرد، ولى اگر بعداً به نزدیکى راضى شود، شوهر مى‏تواند با او نزدیکى نماید[2].

بله برخی از فقهاء گفته اند: اگر عرف مردم بگونه ای باشد که با این فرض به عقد موقت اقدام می کنند که در این دوران عمل نزدیکی صورت نگیرد و صرفا زمینه ای باشد برای اینکه آشنایی و داشتن ارتباطات جزیی فراهم شود، و پدر هم بر این اساس اجازه می دهد، فرموده اند که نباید نزدیکی صورت گیرد.

بنابراین در مورد سؤال شما بهتر است با مشخص کردن مرجع تقلید خود مجددا با ما مکاتبه نمایید یا با دفتر مرجع تقلید خود تماس بگیرید.

برای آگاهی بیشتر مراجعه شود به:

نمایه: ازدواج موقت بهترین راه حل، شماره سؤال 695 (سایت: 743) .