آفتاب، زمین و ساختمان و چیزهایى که مانند درب و پنجره در ساختمان به کار برده شده و هم چنین میخى را که به دیوار کوبیده‏اند (و جزء ساختمان حساب مى‏شود) را با شش شرط پاک مى‏کند:

اول: چیز نجس به طورى تر باشد که اگر چیز دیگرى به آن برسد تر شود پس اگر خشک باشد باید به وسیله‏اى آن را تر کنند تا آفتاب خشک کند.

دوم: اگر عین نجاست در آن چیز باشد پیش از تابیدن آفتاب آن را برطرف کنند.

سوم: چیزى از تابیدن آفتاب جلوگیرى نکند، پس اگر آفتاب از پشت پرده یا ابر و مانند اینها بتابد و چیز نجس را خشک کند، آن چیز پاک نمى‏شود، ولى اگر ابر به قدرى نازک باشد که از تابیدن آفتاب جلوگیرى نکند اشکال ندارد.

چهارم: آفتاب به تنهایى چیز نجس را خشک کند پس اگر مثلًا چیز نجس به واسطه باد و آفتاب خشک شود پاک نمى‏گردد. ولى اگر باد به قدرى کم باشد که نگویند به خشک شدن چیز نجس کمک کرده، اشکال ندارد.

پنجم: آفتاب مقدارى از بنا و ساختمان را که نجاست به آن فرو رفته، یک مرتبه خشک کند، پس اگر یک مرتبه بر زمین و ساختمان نجس بتابد و روى آن را خشک کند و دفعه دیگر زیر آن را خشک نماید، فقط روى آن پاک مى‏شود و زیر آن نجس مى‏ماند.

ششم: ما بین روى زمین یا ساختمان که آفتاب به آن مى‏تابد (با داخل آن هوا یا) جسم پاک دیگرى فاصله نباشد.[1]

همچنین آفتاب حصیر نجس را پاک مى‏کند و درخت و گیاه نیز به واسطه آفتاب پاک مى‏شوند.[2]

بنابراین تنها راه پاک شدن لباس  و پتو یا فرشی که نجس شده است شستن با آب است واین وسائل اگر نجس شوند با تابیدن آفتاب بر آنها پاک نمی شوند.