آنچه در رساله ها ی عملیه آمده است در حقیقت تعیین شاخص ها و معیارهایی است برای شناخت و تشخیص آب کری که پاک بوده  است و نمی دانیم نجس شده است یا نه؟از نظر شرع معیار این است اگر یکی از صفات آب( رنگ یا بو یا مزه) بواسطه نجاست(بول، غائط،خون شراب و.....) عوض شود،یعنی آب کر بو یا رنگ یا مزهنجاست را به خود بگیرد، نجس خواهد شد.

بنا براین، اولاً: اسلام نمی گوید شما در صورتی می توانید از آب کر استفاده کنید که مزه آن را چشیده باشید بلکه می گوید به هر دلیلی و لو اتفاقی و نا خواسته متوجه شدید که مزه آن تغییر کرده نمی توانید از آن استفاده کنید.

ثانیا: تشخیص نجاست آب کر منحصر در تشخیص تغییر مزه آن بواسطه نجاست نیست.و می توان از معیارهای جایگزین (تغییر رنگ و بو) استفاده کرد.

ثالثاً: ممکن است در آینده دانشمندان راهی غیر از چشیدن برای تشخیص مزه آب اختراع نمایند.