روایاتی در زمینه‌ی نهضت مهدی موعود(ع) و پیش‌بینی اتفاقات عصر ظهور، در برخی از منابع روایی شیعه گردآوری شده است. وجود این روایات در مجموعه‌های روایی، دلیل بر صحت و اتقان تمام این روایات نیست، بلکه باید با بررسی دقیق این روایات از جهت سند و متن، صحت و عدم صحت آنها را احراز نمود. علاوه بر آن، نمی‌توان بسیاری از این روایات را جزو علائم قطعی برای ظهور آن‌حضرت(ع) دانست.

با ذکر این مقدمه، باید گفت روایاتی وجود دارد مبنی بر این‌که در زمان ظهور، دو سوم از مردم کشته می‌شوند و فقط یک سوم آنها باقی می‌مانند؛ مانند:

1. امام علی(ع): «مهدی(ع) ظهور نخواهد کرد، مگر یک‌سوم از مردم کشته شوند و یک‌سوم به مرگ طبیعی از دنیا بروند و یک‌سوم باقی بمانند».[1]
2. امام صادق‌(ع): «این امر(ظهور مهدی) تحقق نمی‌یابد، مگر آن‌که دو سوم مردم از بین می‌روند. محمد بن مسلم و ابابصیر از امام(ع) پرسیدند که اگر دو سوم مردم از بین می‌روند، پس دیگر چه کسی باقی می‌ماند؟ امام(ع) فرمود: آیا راضی به یک‌سوم باقی نیستید»؟![2]
3. روایتی شبیه به همین مضمون از امام صادق(ع) نقل شده است: «پیش از قیام قائم(ع) دو مرگ و میر عمومى رخ دهد. یکى مرگ سرخ و دیگر مرگ سپید، تا به حدی که از هر هفت تن پنج تن برود. مرگ سرخ با شمشیر و مرگ سفید با طاعون است».[3]

گفتنی است، روایتی که بیان کند مقدار کشته‌‌ها در آخر الزمان آن‌قدر زیاد است که مردم فرصت دفن کردن مردگان و کشته‌های خود را ندارند را در منابع معتبر روایی نیافتیم که البته با پذیرش روایات قبل، این امر طبیعی خواهد بود؛ زیرا وقتی دو سوم مردم از دنیا بروند و یک‌سوم باقی باشند، آن یک‌سوم توانایی دفن دو سوم از مردم را نخواند داشت و امکانات آنها نیز جواب‌گو نخواهد بود.[4]

[1]. ابن طاووس، علی بن موسی، التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن المعروف بالملاحم و الفتن، ص 128، قم، مؤسسة صاحب الأمر (عج)، چاپ اول، 1416ق.

[2]. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، محقق، مصحح، تهرانی، عباد الله، ناصح، علی احمد، ص 339، قم، دار المعارف الإسلامیة، چاپ اول، 1411ق.

[3]. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 655، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1395ق.

[4]. «شعار یاران امام زمان(ع)»، 107784؛ «کشتارهای هنگام ظهور»، 10136؛ «علائم بعد از ظهور»، 3006؛ «مرگ همه‌ی موجودات قبل از قیامت»، 161.