اسلام برای بر آورده شدن نیازهای زن و مرد، چهارچوب ازدواج (دائم و موقت) را معین کرده است اما ازدواج موقت به ازدواجی گفته می شود که بین زن و مردی که هیچ مانعی از ازدواج نداشته باشند و با رضایت طرفین، همراه مهر معین تا زمان مشخصی عقد ازدواج بسته شود. از نظر اسلام صحت ازدواج موقت دارای شرایطی است،[1] از جمله این که عقد نکاح (موقت یا دائم) با دختر باکره  مشروط به اجازه پدر و در صورت فقدان پدر، جد پدری است؛ ولی اگر باکره نباشد در صورتى که بکارتش بوسیله شوهر کردن از بین رفته باشد، اجازه پدر و جد لازم نیست ولى اگر بواسطه وطى به شُبهه یا زنا از بین‏ رفته باشد، احتیاط مستحبّ آن است که اجازه بگیرند[2]. و اگر پدر و جد پدری نداشته باشد، نیازی به اجازه نیست. [3]

اما در مورد ازدواج مرد شیعی با زن سنی اقوالی در فقه آمده است، که مشهور این است مرد شیعی می تواند با زن سنی ازدواج کند[4]. خصوصا در مواردی که امکان هدایت به مکتب اهل بیت، در طرف مقابل وجود داشته باشد[5]. اما چون این دختر بکارتش از طریق دیگری (غیر از ازدواج) از بین رفته است،در حکم باکره است و به نظر برخی از مراجع نیاز به اجازه پدر یا جد پدری دارد.[6]

برای آگاهی بیشتر مراجعه شود به:

1. نمایه: ازدواج با دختران سنی، سؤال شمارۀ 1254 (سایت: 1333).

2. نمایه: اجازه پدر در ازدواج دختر باکره، سؤال شماره 4958 (سایت: 5248).