مبطلات روزه عبارت‌اند از: 1. خوردن و آشامیدن، 2. جماع، 3. استمناء، (انسان با خود کارى کند که منى از او بیرون آید)، 4. دروغ بستن به خدا و پیغمبر (ص) و جانشینان پیغمبر (ع)، 5. رساندن غبار غلیظ به حلق، 6. فرو بردن تمام سر در آب، 7. باقى ماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح، 8. اماله کردن با چیزهاى روان، 9. قى کردن.[1]

همه این موارد از جمله استمنا و جنابت در صورتی روزه را باطل می‌کند که از روی عمد و با اختیار صورت گیرد، اما اگر انسان خوابی ببیند و در اثر آن قوه جنسی او تحریک شود و در حال خواب و یا بعد از بیداری بی‌اختیار منی از او خارج شود، این جنابت اختیاری نبوده و موجب بطلان روزه او نخواهد شد،[2] و مرتکب عمل حرامی نشده است. ولی اگر[3] کاری کند که بی‌اختیار منی از او بیرون آید، روزه‌اش باطل می‌شود[4]،[5] همچنین اگر روزه دار در حال بیرون آمدن منى از خواب بیدار شود، واجب نیست از بیرون آمدن آن جلوگیرى کند.[6]

.[1] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 891 ، م 1572.

[2] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 897 ، م 1589.

[3] (بهجت): ولی اگر عمداً.

[4] ( بهجت): در صورتی که بداند یا اطمینان داشته باشد که به سبب آن کار منی بی اختیار خارج خواهد شد.

[5] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 897 ، م 1589.

[6] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 897 ، م 1591.