در روایات به پرهیز از زیاده‌روی در خوردن گوشت سفارش شده است؛ اما از ‌سوی دیگر، امامان معصوم(‏ع) خوردن گوشت را به اندازه‌ی نیاز سودمند دانسته‌اند.[1]

در همین راستا، حسین بن خالد از امام رضا(ع) پرسید: مردم‏ می‌گویند هر کسی سه روز گوشت نخورد، رفتارش بد می‌شود. آیا این مطلب صحیح است؟ امام(ع) فرمود: این مطلب صحیح نیست، ولی هر کسی چهل روز گوشت نخورد، اخلاق و جسم وی بد می‌گردد...».[2]

از سوی دیگر نیز نباید در این امر زیاده‌‌روی نمود:

امام علی(ع) پیوسته گوشت خوردن را بد داشت و فرمود: مانند شراب برای انسان اعتیاد می‌آورد.[3]

بنابر این، خوردن گوشت باید به گونه‌‌ای باشد که از حداقل و حداکثر عرفی فراتر نرود؛ اما این‌که از حداقل عرفی کمتر خورده شود، ولی تعداد دفعات آن بیشتر باشد، در روایات به آن اشاره نشده است.

به هر حال با جمع‌بندی روایاتی مانند این‌که می‌فرماید شکمتان را قبرستان حیوانات نکنید[4] از یک‌سو و نیاز بدن انسان به خوردن گوشت از سوی دیگر، می‌توان نتیجه گرفت که مراد از تمام روایات، این است که حد تعادل را رعایت کنید و فاصله زمانی های موجود تنها به عنوان راه‌کاری در این زمینه ارائه شده است.

گفتنی است؛ اگر قیدی در روایات نباشد، تعبیر گوشت در آنها شامل انواع گوشت‌‌ها خواهد شد، اگرچه انصراف آن در گوشت چهارپایان بیشتر است.

[1]. «تأثیر خوردن گوشت در سیر و سلوک»، 24409.

[2]. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‏ ج 2، ص 466، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق.

[3]. همان، ص  469.

[4]. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج 1، ص 26، قم، مکتبه آیت الله مرعشی نجفی، 1404ق؛ ر. ک: «نخوردن گوشت در سیره امام علی(ع)»، 101448.