اولاً: از آن‌جا که در روح کشش‌‌های متضاد وجود دارد و به همه‌ی خواسته‌‌های متضاد روح نمی‌توان پاسخ مثبت داد؛ بنابراین بین طلب‌های روح نیز باید تعادل و محدودیت ایجاد کرد.
ثانیاً: جسم هر چند از نظر عقلی محدود است، ولی برخی قابلیت‌‌های جسم به اندازه‌‌ای زیاد است، که از نظر عرف می‌توان گفت بی‌نهایت است. شاهدش این است که اندیشمندان بر این باورند که درصد زیادی از سلول‌‌های حافظه‌ی مغزی انسان در طول حیات انسان به کار گرفته نمی‌شوند و بدون مصرف از بین می‌روند. علاوه این‌که روح در آغاز پیدایش و استمرار حیات به نوعی وابسته به جسم است.[1]

---