با این‌که ظاهراً دو واژه «بلی» و «نعم» در معنا شبیه به هم هستند و هر دو معنای اثبات دارند، اما کاربرد آنها با هم متفاوت است؛ در جایی که جمله‌ای منفی مطرح شده، و در پاسخ بخواهیم آن جمله منفی را نادرست شمرده و جمله دیگری را به صورت مثبت، تأیید کنیم (چه این جمله در ظاهر بیاید و یا به قرائن فهمیده شود)، از «بلی» استفاده می‌کنیم. به عنوان مثال هنگامی که پرسیده می‌شود «أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ»؛[1] «آیا من پروردگار شما نیستم؟» برای این‌که مخاطب اقرار کند که تو پروردگار من هستی، باید در جواب بگوید: «بلی». اما اگر مخاطب در جواب این سؤال، «نعم» بگوید، معنا این می‌شود که تو پروردگار من نیستی؛ زیرا «نعم» برای تصدیق کردن سخن مخاطب است و اگر در جواب سؤال بالا «نعم» گفته شود، یعنی مخاطب گفته است «لستَ بربی».[2]
 

---