بر اساس روایات، رسول خدا(ص) قبل از وفات خود امام علی(ع) را از غصب‌شدن خلافت‌شان آگاه نمود. صرف نظر از بررسی سند این روایات به برخی از آنها اشاره می‌شود:

امام صادق‌(ع) به امام کاظم(ع) فرمود: «هنگام وفات رسول خدا(ص) جبرئیل نامه‌ای مهر شده را نزد آن‌حضرت(ص) آورد و از آن‌حضرت(ص) خواست تا دستور دهد تمام حاضران به جز امام علی(ع) بیرون روند. پیامبر(ص) نیز دستور داد تا همه بیرون روند. همه جز امام(ع) و حضرت فاطمه(س) که در میان سراپرده بود، بیرون رفتند.

آن‌گاه جبرئیل نامه‌‌ای را به رسول خدا(ص) داد و گفت این نامه‌ای است که خدا (در شب معراج) به تو وعده داد و فرشتگانش را هم گواه گرفت. سپس جبرئیل آن نامه را به رسول خدا(ص) داد و از ایشان خواست که آن‌را به امام علی(ع) بسپارد تا ایشان نیز آن‌را بخواند. امام(ع) آن نامه را خواند.

سپس پیامبر(ص) از امام علی(ع) پرسید وصیت مرا قبول می‌کنی؟ امام(ع) وصیت آن‌حضرت(ص) را قبول نمود. رسول خدا(ص) فرمود: وفا کردن به این وصیت را در روز قیامت از تو می‌خواهم.

در این وصیت رسول خدا(ص) از امام علی(ع) خواست تا کسانی که خدا و رسولش را دوست دارند، دوست بدارد و نسبت به کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می‌کنند، بیزاری ورزد. و در صورت از میان رفتن حق و غصب کردن خمس و از بین رفتن احترام امام(ع) صبر نماید.

در ادامه جبرئیل(ع) به پیامبر(ص) گفت تا به امام(ع) بگوید: احترام او که همان احترام خدا و رسول خدا(ص) است، از بین می‌رود و محاسنش از خون تازه سرش رنگین می‌شود. امام(ع) اتفاقات را پذیرفت و به آن راضی شد و گفت اگر چه احترام وی از بین برود و سنت‌‌ها تعطیل شود و قرآن پاره شود و خانه کعبه تخریب گردد و محاسنش از خون تازه سرش رنگین شود، همواره صبر می‌کنم.

سپس رسول خدا(ص) حضرت فاطمه(س) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را فرا خواند و تمام این اتفاقات را به آنها اطلاع داد. آنها نیز قبول کردند. رسول خدا(ص) آن نامه را به امام علی(ع) تحویل داد.[1]

با این وجود، با جست‌وجوی انجام شده در منابع روایی، روایتی که پرسش کاربر دقیقا ترجمه تحت اللفظی آن باشد، یافت نشد و در صورت یافتن منبعی برای آن این پاسخ نیز ویرایش خواهد شد.

[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 281 – 282، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.