نویسنده کتاب «مدینه شناسی» در مورد موقعیت جغرافیایی سقیفه بنی ساعده می نویسد: «آنچه مسلم است. محل سقيفه بنى ساعده در مجاورت مسجد بنى ساعده، و نزديكى چاه بضاعه واقع شده است. و به اعتبار مسجد -كه به روايت ابن شبه و امام ابو اسحاق حربى در [المناسك و اماكن طرق الحج‏]، ص 399) پيامبر در آن جا نماز گزارد و در سايه سقيفه ‏هايشان استراحت فرمود و طلب آب كرد- هميشه مورد توجه اهل مدينه بوده است.

اين مكان بر اساس منابع تاريخى هزار ساله، خارج از باب شامى و متصل به حصار شهر مدينه واقع شده بود كه بعدها در مجاور آن گنبد شيخ النمل را بنا نهادند.

از چگونگى سبك بناى سقيفه بنى ساعده تا قبل از سال 1030 ق. گزارش‏ هاى تاريخى قابل استنادى به دست نیامده است. همين قدر به صرف نام در منابع قديمى يادهائى شده است.

در سال 1030 ق. على پاشا در محل سقيفه، بنائى به منظور حفظ خاطره بيعت بنا نهاد. آثار اين بنا تا نيمه اوّل صده 13 پا برجا بوده است. و عبد القدوس انصارى در[آثار المدينة المنورة] عكسى از آن، و مربوط به سال‏هاى قبل از تخريب حصار مدينه، به چاپ رسانده است.

بعد از تخريب حصار مدينه. و آغاز نوسازى شهر در آستانه اقتدار- سعودى‏ها-، چهره قديمى مدينه كاملا عوض شد. به نحوى كه تطبيق مستندات تاريخى و موقعيت فعلى يا غير ممكن و يا با سختى صورت مى‏پذيرد. در اين راه از دست اندركاران قديم و جديد شهردارى و اوقاف مدينه كمک خواستم. و آنان با سوابقى كه در دسترسشان بوده، حقير را به شناخت محل سقيفه بنى ساعده در بافت نوين شهر راهنمائى كردند.

محل كنونى، در سمت شمالى مثلث ميدان سلطانيه است. ميدان سلطانيه كه به صورت يک مثلث خيابان سلطانيه و خيابان سحيمى را به خيابان مناخه متصل مى‏كند، در قسمت شمال غربى مسجد نبى واقع شده است. خيابان سلطانيه در قسمت جنوبى ميدان و خيابان سحيمى در قسمت شمالى ميدان به نحوى واقع شده‏اند كه انتهاى غربى دو خيابان ياد شده، به خيابان شمالى- جنوبى مناخه ختم، و به آن متصل مى‏شود.

آنچه مسلم است، محل بناى سقيفه بنى ساعده در قسمت شمال غربى مثلث سلطانيه قرار داشته است.

در سال 1383 ق شهردارى مدينه مدعى اراضى مثلث سلطانيه گرديد و ميدان فعلى را به صورت پاركى مشجر بنا نهاد و قرار شد طبق نقشه پيشنهادى، مسجد بنى ساعده را احياء و محل سقيفه را به صورت سالن اجتماعات عمومى مردم شهر مدينه، احداث كنند».[1]