جستجوی پیشرفته
بازدید
19501
آخرین بروزرسانی: 1402/10/01
 
کد سایت fa1977 کد بایگانی 1823 نمایه ملال آور نبودن نعمت‌های بهشتی
طبقه بندی موضوعی بهشت و جهنم|بهشتیان
اصطلاحات جنة (بهشت ، باغ)
گروه بندی اصطلاحات سرفصل‌های قرآنی
برچسب بهشت|لذت|ملال
خلاصه پرسش
اگر لذت‌های بهشت ملال آور نیست چگونه بهشتییان از لذتی دست کشیده و به لذت دیگر می‌پردازند؟
پرسش
اگر لذت‌های بهشت ملال آور نیست چگونه بهشتییان از لذتی دست کشیده و به لذت دیگر می‌پردازند؟
پاسخ اجمالی

به نظر می رسد منشأ این سؤال نوعی سنجش میان ویژگی های دنیا با مسایل آخرت و معیار و مقیاس قرار دادن ویژگی های دنیا است. نقصان‌، عیب، مرض‌، مرگ‌، سستی، کژی‌ و کاستیِ مخصوص این‌ عالم است، در حالی که بر اساس آیات و روایات، خصوصیات و ویژگی های عالم آخرت مطابق با این دنیا نیست.
دست کشیدن از لذتی و پرداختن به لذت دیگر (اگر در بهشت دست کشیدن وجود داشته باشد)، به جهت خسته شدن از نعمت نیست بلکه به جهت تازگی لذات و تنوع نعمتها است. بهشت کمال مطلوب همه پیامبران و پیشوایان و مؤمنان است. به تعبیر امیر المومنین(ع) اگر به دیده ی دل بنگرى بدان چه از بهشت‏ برایت ‏ستایند، از آنچه در دنیاست هر چند بدیع و زیباست، دل برکنى.
انسان بهشتی، پویاست زیرا دائماً در معرض تجلیات گوناگون قرار دارد، از تجلیات جسمانی به رضوان الهی صعود می‏کند و در فضای ربوبیت حق به تماشای آفرینش می‌‏نشیند.
نکته دیگر این که اساس لذت برای یک انسان بهشتی، آن است‏ که الآن مهمان خالق خودش گشته و بر سر سفره او نشسته است، یعنی‏ با آن حقیقت پیوند خورده است و از این روست که دیگر مسئله خستگی، دیگر معنایی ندارد.

پاسخ تفصیلی

به نظر می رسد منشأ این سؤال نوعی سنجش میان ویژگی های دنیا با مسایل آخرت و معیار و مقیاس قرار دادن ویژگی های دنیا است. نقصان‌، عیب، مرض‌، مرگ‌، سستی، کژی‌ و کاستیِ مخصوص این‌ عالم است، در حالی که بر اساس آیات و روایات، خصوصیات و ویژگی های عالم آخرت مطابق با این دنیا نیست. در بهشت‌ جهات‌ عدمیّه‌ و نقصان‌ وجود ندارد‌؛ بنابر این‌، لذّت‌ آن‌ پیوسته‌، و دگرگونی‌ و خرابی‌ و تشویش‌ در آن‌ راه‌ ندارد. خداوند می فرماید:خانه آخرت خانه حیات و زندگانی است[1]، پس عالم آخرت و همه چیز آن دارای حیات، زندگی و تازگی است انسان بهشتی، پویاست زیرا دائماً در معرض تجلیات گوناگون قرار دارد، از تجلیات جسمانی به رضوان الهی صعود می‌‏کند و در فضای ربوبیت حق به تماشای آفرینش  می‏نشیند، بنابر این دست کشیدن از لذتی و پرداختن به لذت دیگر به جهت خسته شدن از نعمت نیست بلکه به جهت تازگی لذات و حیات داشتن و زنده بودن و تنوع نعمت هاست.

 

«بهشت‏» آن جایگاه والاى جاودانى، کمال مطلوب همه پیامبران و پیشوایان و مؤمنان و به تعبیرى کلی‌‏تر غایت آرزوى همه ی خداپرستان و خداجویان است.

 

حضرت على‏ (ع) در ضمن یکى از خطبه ها، گوشه‌‏اى از وصف بهشت را بیان می‌‏فرماید:

 

اگر با دیده دل بدان چه از بهشت برایت توصیف کرده‌‏اند بنگرى از هر چه مربوط به دنیاست دل خواهى کند، هر چند جالب و زیباست و خواهش هاى نفسانى و خوشی هایش از امورى است که انسان را به خود جلب می‌‏کند. اگر در حرکت درخت ها که در کنار جوی هاى بهشت است و در برخورد برگ ها به یکدیگر و صداى زیبایى که از آن بر می‌‏خیزد و ریشه‌‏هاى درخت ها که در تپه‌‏هایى از مشک پنهان گردیده اندیشه کنى از خود بی‌‏خود خواهى شد. همچنین است آویزان بودن خوشه‌‏هاى مروارید تر و تازه بر شاخه‏‌هاى با طراوت و محکم و میوه‌‏هاى رنگارنگ در پوست شکوفه‌‏ها و شاخه‌‏ها که بدون زحمت چیده می‌‏شود و طبق میل هر کس در دسترس قرار می‌‏گیرد. قصرهاى اهل بهشت، عسل پاک و خالص و شربت هاى تصفیه شده گردش داده می‌‏شود. ساکنین بهشت افرادى هستند که هماره عنایات الهى شامل حالشان می‌‏گردد تا آن گاه که در خانه جاوید خویش جاى گیرند و از این جا و آن جا شدن آسوده گردند. پس اى شنونده بدان که اگر دل خود را به رسیدن به آن منظره‏‌هاى زیبا که تصور می‌‏کنى مشغول نمایى از شوق رسیدن به بهشت جان خواهى داد و از همین محفل به همسایگى اهل گورستان خواهى رفت و از دنیا دل خواهى کند[2].

 

نکته دیگر این‏که بهشت مژده‏ای است به مؤمنان به جهت معامله‏‌ای کهبا خدا کرده‏‌اند.

 

اساس لذت ها برای یک انسان بهشتی، آن است‏ که الاآن مهمان خالق خودش گشته و بر سر سفره او نشسته است، یعنی‏ با آن حقیقت پیوند خورده است و از این روست که دیگر مسأله خستگی، دیگر معنایی ندارد. در دنیا که‌ نکاح‌، خوردن‌ طعام های‌ لذیذ و آشامیدن‌ نوشابه‌های‌ گوارا، لذّتش‌ و اثرش‌ ضعیف‌ می‌شود و از بین‌ می رود، به‌ جهت‌ نقصان‌ این‌ عالم‌ است‌. و اگر فرض‌ کنید جهات‌ نقیصه‌ در این جا نباشد، هیچ گاه‌ بهجت‌ و سرورش‌ تبدیل‌ به‌ گرفتگی‌ و بدی‌ احوال‌ نمی‌شود، و هر لذّت‌ و عیشی‌ که‌ پیدا شود همان‌ جاودان‌ خواهد ماند؛ بدون‌ ذرّه‌ای‌ قصور و فتور و کمی‌ و کاستی‌.

 

قرآن در یک جا گویی دارد به این نکته جواب می‏‌دهد، می‏‌فرماید: "در آن جاودانه خواهند بود و هرگز آرزوی انتقال از آن جا را نمی کنند"[3]، یعنی‏ اهل بهشت طالب تحول نیستند و برای آنان بهشت خستگی آور نیست.

 

 

[1]  عنکبوت، 64.

[2]  نهج البلاغه، خ165.

[3] «ان الذین امنوا و عملوا الصالحات کانت لهم جنات الفردوس نزلا، خالدین فیها لایبغون عنها حولا » کهف، 108.

 

ترجمه پرسش در سایر زبانها
نظرات
تعداد نظر 0
لطفا مقدار را وارد نمایید
مثال : Yourname@YourDomane.ext
لطفا مقدار را وارد نمایید
لطفا مقدار را وارد نمایید
لطفا مقدار را وارد نمایید

طبقه بندی موضوعی

پرسش های اتفاقی

پربازدیدترین ها