مستحب است انسان نمازگزار، با هفت تکبیر نماز را شروع کند، و یکى از آن هفت تکبیر را [در نیت] تکبیرة الأحرام قرار دهد. [پس در حقیقت شش تکبیر مستحب است]. و مستحب است میان این تکبیرات سه دعا از دعاهاى وارده از ائمه(ع) را بخواند.[1] از عبارت برخی از علما مانند علامه حلی این طور بر می‌آید که اختیار با خود نمازگزار است که هر یک از این هفت تکبیر را تکبیرة الأحرام قرار دهد چه اوّلى یا آخرى یا یکى از تکبیرات وسط.[2] پس می‌توان بعد از تکبیرة الاحرام و قبل از قرائت حمد این تکبیرات را همراه با اذکار وارده بخواند.

اما در برخی از کتاب‌های فقهی این طور تبیین شده که بهتر است اوّل، سه تکبیر بگوید، سپس این دعا را بخواند: «اللهم انت الملک الحق لا اله الا انت سبحانک انی ظلمت نفسی فاغفر لی ذنبی فانه لا یغفر الذنوب الا انت». سپس دو تکبیر دیگر بگوید و به دنبال آن بخواند: «لبیک و سعدیک و الخیر فی یدیک و الشر لیس الیک و المهدی من هدیت لا منجی منک الا الیک سبحانک و حنانیک تبارکت و تعالیت سبحانک رب البیت». سپس دو تکبیر مى‌گوید و مى‌خواند: «وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضَ عٰالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهٰادَةِ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ مٰا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ إِنَّ صَلٰاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیٰایَ وَ مَمٰاتِی لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمِینَ لٰا شَرِیکَ لَهُ وَ بِذٰلِکَ أُمِرْتُ وَ أَنَا من الْمُسْلِمِینَ».[3]

پس مشهور فقها، آیه 79 سوره انعام را (با کمی اضافات) به عنوان یکی از اذکار مستحب، در آغاز نماز آورده‌اند، اگرچه عبارتی با شباهت بیشتر به آنچه که در سؤال ذکر شده است، در برخی از کتب روایی به نقل از کتاب فقه الرضا(ع) نیز دیده می‌شود.[4]