ما معتقدیم که هیچ فردی جز با ولایت اولیای معصوم نمی‌تواند به مقامات والای معنوی دست یابد. برای اطلاع بیشتر رجوع شود: به پاسخ 222(امامان و ولایت تکوینی). البته توجه به چند نکته لازم است:
1. ولایت دارای دو اصطلاح یا دو مرتبه است: یکی ولایت عامه و دیگری ولایت خاصه. مقصود از ولایت عامه یعنی دوستی و محبت نسبت به ائمه(ع)، بلکه شاید مقصود عدم دشمنی با آنان باشد. و منظور از ولایت خاصه اعتقاد به ولایت و سرپرستی ائمه(ع) و اطاعت از آنها در تمام شئون زندگی است. مقصود از این‌که هیچ فردی جز با ولایت اولیای معصوم(ع) نمی‌تواند به مقامات معنوی دست یابد؛ این است که از حدأقل مراتب ولایت یعنی از محبت و دوستی ائمه(ع) برخوردار باشد؛ یا دست کم دشمنی عامدانه با اهل بیت(ع) نداشته باشد. بنابراین امکان ندارد کسی مخالف و دشمن ائمه معصوم(ع) باشد و در عین حال به مقامات معنوی برسد.
2. بسیاری از افراد در اثر نبود امکانات، اطلاع از حقیقت ائمه(ع) پیدا نمی‌کنند؛ روشن است این عده را نمی‌توان جزو دشمنان ائمه پنداشت، بلکه حتی نمی‌توان آنها را از آن دسته افراد قرار داد که ولایت ائمه را نپذیرفتند؛ زیرا نپذیرفتن متوقف بر عرضه و حدأقل آشنایی و آگاهی است.
3. این امکان نیز وجود دارد که فردی در اندرون خود ولایت ائمه را پذیرفته باشد، اما عقاید واقعی خود را از مردم پنهان کند.