واژه «اِستغاثه» مصدر باب استفعال از ريشه «غ،و،ث» به ‌معناى طلب یار و فرياد‌رس و  استمداد در حال شدّت و محنت، و كمک‌‌خواهى از خدا و نیز بندگان او ، هنگام بلا و رنج و گرفتارى است.

 همچنین «استغاثه» گاه می‌تواند از ریشه «غ،ی،ث» باشد که در این صورت به معنای طلب باران است.