بر اساس گزارش‌های تاریخی، حضرت زینب کبرا(س) در سال پنجم یا ششم هجرت در مدینه منوره به دنیا آمد. نام‌گذاری آن‌حضرت را به جد بزرگوارش پیامبر اکرم(ص) واگذار نمودند و ‌حضرتشان نیز اولین دختر امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) را «زینب» نامید. زینب به معنای درخت خوش‌منظر، یا مرکب از دو کلمۀ «زین» و «اب» به معنای «زینت پدر» است.

این بانوی بزرگ در طول زندگی از اقیانوس علمی مربیان نمونۀ بشریت بهره برد و در متن رنج‌ها و مرارت‌ها، شخصیتی مستحکم و استوار و شکست‌‎ناپذیر یافت. از مکتب پدر و مادر بزرگوارش درس ایمان و تقوا، صبر و استقامت، مبارزه و ظلم‌ستیزی، حرکت و قیام، دفاع از حریم اسلام، دفاع از امامت و ولایت، حمایت از مکتب شجاعت و شهامت، ایثار و فداکاری و فصاحت و بلاغت آموخت. بهترین جلوه‎‌گاه برای شناخت شخصیت زینب(س) سفر تاریخی کربلا و حضور مؤثر در واقعۀ عاشورا و جریان اسارت آن بزرگوار به همراه امام سجاد(ع) و کاروان همسران و دختران اهل‌بیت و یاران امام حسین(ع) از کربلا تا کوفه و شام و چگونگی برخورد با ستم‌گران زمان است.

ایمان راسخ و محبت و عشق وافر زینب(س) به ذات احدیت است، دانش و فداکاری و ایثار عقیلۀ بنی‌هاشم، ویژگی‌هایی است که از این بانوی بزرگ شخصیت کم‌نظیر در تاریخ ساخته است.