«قارون بن یصهر بن قاهت»، از بنی ‌اسرائیل و از نزدیکان حضرت موسی (پسر عمو، یا پسر خاله ایشان) بود.

به نظر می‌رسد قارون ابتدا نزد فرعون مقام ویژه‌ای داشت؛ و بر اساس گزارشی عامل و کارگزار فرعون بر بنی ‌اسرائیل بود. نام قارون در سه سوره از قرآن کریم آمده است. در بخشی از آیات سوره «قصص» سخن از درگیری بنی ‌اسرائیل با این مرد ثروت‌مند و سرکش به میان آمده، قارونی که مظهر ثروت آمیخته با کبر و غرور و طغیان بود.

برخی مفسران معتقدند؛ قارون از نظر اطلاعات و آگاهی، معلومات قابل توجهی از تورات داشت، نخست ایمان آورد، ولی به دلیل غرور، ثروت و کمی ظرفیت، ندادن زكات و ... از فرمان‌های حضرت موسی(ع) سرپیچی کرده و کافر شد و به دنبال آن، خداوند او را مجازات کرده و همراه با ثروتش در خاک فرو برد.