برای «عدالت» از ریشه‌ی «عدل»، در دانش لغت، چند معنای نسبتاً مشابه ذکر شده است، مانند: «برابری»، «دادگری کردن»، «حدّ متوسط بین افراط و تفریط به گونه‌ای که زیادی و کمی در آن نباشد» و ...

واژه‌ی «عدالت» از واژه‌‌هایی است که در معارف الهی کاربرد زیادی دارد: در مباحث اعتقادی به عنوان یکی از اصول عقاید مطرح می‌شود که مقصود از آن رعایت کامل جایگاه هر موجود و قرار دادن هر چیز در جایگاه مناسب است. در مباحث اخلاقی و حکمت عملی به معنای حالت میانه، حد وسط و اعتدال در خلق و خوی است. در فقه نیز «عدالت» دارای معانی یا مصادیق متعددی است؛ مثلاً در ارتباط با نماز جماعت و شهادت، عدالت امام جماعت و شاهد به معنای انجام واجبات و ترک محرمات و یا داشتن حسن ظاهر است. و در بحث تعدد زوجات، به معنای رعایت حقوق همسران به صورت تساوی است.

واژه «عَدْل» هم به معنای عدالت و هم به معنای فرد عادل مورد استفاده قرار می‌گیرد.

«عُدول» نیز هم می‌تواند جمع عادل باشد و هم می‌تواند در معنای رجوع و برگشت مورد استفاده قرار گیرد.