بهشت بهترین جهان، جایی آراسته که نیکوکاران پس از مرگ و معاد در آن جاودانه خواهند ماند. بهشت کانون انواع مواهب و نعمت‌های مادی و معنوی پروردگار و وعدۀ حتمی خداوند به فرمان‌برداران و نوعی تفضل به آنان است، بهشت براى بهشتيان سراى امن و سلامت است. چنانچه خداوند می‌فرماید: «پرهيزكاران در جايگاه امن و امانى هستند». «براى آنان نزد پروردگارشان خانه‌ی سلامت است».  و...

در تعالیم دینی البته نام بهشت «جنت» است که در لغت به معنای باغ پر درخت و گردشگاه است. و «جنات عدن» که در قرآن آمده؛ یعنی باغ‌هایی که محل اقامت دائمی است. و چون باغ معمولاً پوشیده از درخت می‌باشد، به آن جنت گفته می‌شود که از ریشه «جنن» به معنای پوشیدگی است.

قرآن کریم بهشت را هم با اوصاف مادی ذکر می‌کند و هم با اوصاف روحانی و معنوی، توصیف با نعمت‌های مادی از آن جهت است که برای بسیاری از مردم شناخت از طریق اوصاف معنوی و روحانی بسیار مشکل، بلکه غیر ممکن است؛ زیرا ذهن انسان‌ها بیشتر با مادیات خو گرفته و به همین دلیل از درک مقامات و مفاهیم معنوی بهشت که درجه‌ی بالایی دارد عاجز است.