به پیروان مکتب فکری ابوالحسن اشعری «اشاعره» گفته می‌شود. در اواخر قرن چهارم هجری ابوالحسن اشعری به دلایلی؛ از جمله ناتوانی معتزله از پاسخ‌گویی به سؤالات او، مخالفت حکومت متوکل با عقل‌گرایی معتزلی، اصلاح عقاید اهل حدیث، و جمع میان کلام، فقه و حدیث، از مکتب اعتزال رو گرداند و به مذهب «اهل السنه» گرایید، و  اصول آنها را بر پایه‌های استدلالی خاص بازسازی کرده و آن را به صورت یک مکتب ساماندهی شده ارائه نمود.

برخی از عقاید اشاعره عبارت‌اند از: زیادی صفات بر ذات، عمومیت اراده و قضا و قدر الهی در تمام حوادث، صدور شرور مانند خیرات از جانب خدا، مختار نبودن بشر در اعمال، ذاتی نبودن حسن و قبح افعال و...