شهر بیت المقدس که پیش از اسلام به نام‌هایی؛ مانند اورشلیم و ایلیا نیز خوانده می‌شد، از جمله شهرهایی است که هر یک از ادیان اسلام، مسیحیت و یهود، تقدس خاص و ویژه‌ای برای آن قائل‌اند. در این شهر تپه‌ای وجود دارد که به تپۀ «موریا» شهرت دارد.

در محدوده‌ی بالای تپه‌ی موریا حصاری کشیده شده است که مسلمانان تمام آن‌را «حرم شریف» می‌نامند. این حرم شریف همان «مسجد الاقصی» است که در قرآن از آن یاد شده است. البته در قسمت جنوبی حرم شریف نیز مکانی وجود دارد که امروزه آن‌را مسجد الاقصی می‌نامند. این مسجد با گنبدی تقریباً سبز رنگ مزین شده و از نظر معماری بنایی جالب توجه است. بنای این مسجد توسط عبدالملک مروان نهاده شد. این بنا به مرور زمان آسیب‌های جدی به خود دید که در دوره‌های مختلف نیز مورد بازسازی قرار گرفت، امّا همان‌گونه که بیان شد، این مکان با این‌که اسم مسجد الاقصی را به همراه دارد، اما به هیچ عنوان تمام مسجد الاقصی نیست، بلکه بخشی از مسجد الاقصی است.

گفتنی است؛ با توجه به دلایل و شواهد، مراد از «مسجد الاقصی» که در قرآن آمده و قبلۀ اول مسلمانان بود که خداوند درباره آن فرمود: «بَارَكْنَا حَوْلَه»، همین محوطۀ حرم شریف است.