«نصر» و «فتح» واژه‌هایی قرآنی می‌باشند که خود این واژه‌ها و نیز مشتقات آن، فراوان در قرآن به کار رفته و دو سوره‌ پر محتوا نیز به همین نام‌ها اختصاص یافته است.

البته قرآن، از ریشه‌های دیگری چون «غلبه» نیز برای نشان دادن معنای پیروزی بهره جسته است.

ریشه «نصر» در بیشتر موارد، در ارتباط با یاری مسلمانان از پیامبر خدا(ص) و دین اسلام و پیروزی مؤمنان بر دشمن با حمایت‌های خداوند مورد استفاده قرار گرفته است؛ مانند «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ»؛ «لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ في‏ مَواطِنَ كَثيرَةٍ»؛ «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهاد» و ...

گفتنی است که نصرت و یاریِ دو سویه‌ی مؤمنان از دین خدا و یاری و کمک خداوند از مؤمنان، الزاماً در صحنه جهاد و نبردهای نظامی نیست، بلکه این یاری‌ها را می‌توان در بسیاری از زمینه‌های دیگر نیز یافت، مانند کمک برای پیروزی در استدلال بر حقانیت، فرستادن نشانه‌هایی برای دلگرم‌شدن مؤمنان، ارسال عذاب الهى بر کافران و ...

«فتح» نیز گرچه در مواردی به عنوان پیروزی نظامی مورد استفاده قرار گرفته است، اما همواره اینگونه نیست و به معنای پیروزی منطقی و اساسا هر نوع گشایشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.