ابتدا باید گفت که غنا و بی‌نیازی واقعی ویژه خداوند بوده و تمام دیگران فقیر الی الله هستند. اما در لایه‌های بعدی و در نگاه مادی نیز نیازهای انسان‌‌‌ها قابل شمارش نبوده و فردی می‌تواند در جنبه‌ای بی‌نیاز و در جنبه دیگر نیازمند بوده و منتظر فرد و یا قدرتی باشد که نیاز او را برطرف نماید، با این وجود غنا و بی‌نیازی بیشتر در داشتن مال و سرمایه و ثروت مطرح می‌شود. ‌در منابع اسلامی در ارتباط با مال و ثروت دو رویکرد وجود دارد. در یک رویکرد با نگاهی منفی با مال و ثروت برخورد شده، و در رویکرد دیگر، مال و سرمایه ستایش شده است. با دقت و تأمل در اين مسئله روشن می‌شود كه اصل مال و ثروت در اسلام مورد نکوهش قرار نگرفته است؛ مال و سرمایه از آن جهت كه وسيله و ابزاری برای رسيدن به رستگاری در آخرت است، پسنديده و در مواردی تلاش برای به دست‌‌آوردن آن واجب است، اما اگر دوستی مال‌ و ثروت، جنبه ذاتی پیدا کرده و به مال‌پرستی در برابر خداپرستی تبدیل شود، چنین رویکردی شدیدا از طرف خداوند و فرستادگانش سرزنش شده است؛ چراکه در رویکرد دينی، ثروت تنها وسيله‌­ای برای رسيدن به سعادت اخروی و تقرب به خدا است، نه هدف.

اسلام از راه‌های مختلف، مسلمانان را هم در بعد فردی و هم در بعد اجتماعی به توليد ثروت، توصيه كرده است. در کنار این اما، خطر دنیا‌پرستی و نادیده انگاشتن جهان آخرت را نیز یادآور می‌شود و دنیای مذموم در اسلام عبارت است از دنیازدگی، تعلّقات اعتباری، و سراب‌­هایی که انسان را از یاد خدا و حرکت در جهت رشد و تکامل حقیقی غافل می‌کند و به فساد و تباهی می‏‌کشاند.