«رکوع» یک واژه‌ی قرآنی است که در آیات مختلف با تعابیر گوناگون آمده است. البته این رکوع در آیات قرآن کریم می‌تواند به معنای تمام نماز باشد، از باب نام‌گذاری کل به اسم جزء؛ یعنی چون رکوع، از ارکان و اجزای مهم نماز است؛ بدین سبب رکوع ذکر شده و از آن ارادۀ نماز شده است. و این امر در صناعت ادبی مرسوم و بدون اشکال است. البته، ممکن است که مراد، خود رکوع به تنهایی بوده که به نوعی نمادی از شکر است.

رکوع در لغت به معنای خم‌شدن و در روایات و فقه اسلامی به معنای نوعی خم شدن خاص نمازگزار است به مقداری که انگشتان دست او به سر زانو برسد. رکوع از واجبات رکنی نماز است. بدین معنا که ترک و یا زیاد کردن آن، اگرچه از روی فراموشی باشد موجب بطلان نماز خواهد شد. رکوع در هر رکعت از نماز، اعم از نمازهای واجب یا مستحب یک‌بار انجام می‌شود. البته به غیر از نماز آیات که در هر رکعت پنج رکوع دارد. برای اطلاعات بیشتر به احکام رکوع در بخش فقه و احکام مراجعه فرمایید.