«خیانت» در لغت به معنای مخالفت با حق و پیمان است که معمولا به صورت پنهانی انجام می‌شود و فرد خیانت‌کار، خائن نامیده می‌شود.

خیانت یکی از بزرگ‌ترین گناهان و رذائل اخلاقی است که در برابر یکی از مهم‌ترین فضایل اخلاقی و ارزش‌های انسانی به نام «امانت» قرار می‌گیرد که در تعالیم اسلامی فراوان مورد تأکید قرار گرفته است.

این رذیله به گونه‌ای نکوهش شده که ارتکاب آن از دیدگاه فطرت سالم به هیچ وجه قابل توجیه و دفاع نیست. و در آموزه‌های اسلامی نیز از این صفت زشت اخلاقی نهی شده است. عرف، معمولاً خیانت را تنها در امور مالی و یا ناموسی تصور می‌کند، اما در تعالیم قرآن و روایات، خیانت گستره‌ی وسیعی دارد که تمام شئون فردی، و اجتماعی را در بر می‌گیرد؛ لذا اقسام مختلفی برای آن تعریف شده است؛ مانند خیانت به خدا و پیامبر، خیانت به مردم، افشای راز، وخیانت به اعضای بدن و...

خیانت آثار و عواقب ناگوار دنیوی و اخروی بسیاری را به دنبال دارد؛ مانند: فقر، قحطی و خشک‌سالی، آتش جهنم و محرومیت از محبت خدا.