عبدالعزی یکی از فرزندان عبدالمطلب بود که کنیه‌ی اصلی‌اش ابوعُتبَه بوده، اما  چون چهره‌اش سرخ‌رو بود، پدرش او را ابولهب می‌خواند و به تدریج به همین کنیه مشهور شد. وی عموی پیامبر اسلام(ص) بود، اما در برابر رسالت حضرتشان به شدت مخالفت می‌کرد و در همین راستا، سوره‌ی «مسد»، در لعن و نکوهش او نازل شد. دشمنی ابولهب با پیامبر(ص) تا اندازه‌ای بود که در «لیلة المبیت» به گروهی پیوست که قصد به شهادت‌‌رساندن حضرتشان را داشتند. ابولهب در سال دوم هجری در مکه درگذشت.