این قاعده در گستره‌های فراوانی مانند دانش فقه، بررسی روایات و ... کاربرد دارد و معنای ساده‌اش آن است که اگر دو گزارش وجود داشته باشد که به ظاهر با هم متفاوت‌اند، چند راه حل را پیش رو خواهیم داشت:

1 . هر دوی آنها را نپذیریم.

2 . تنها یکی از آن دو را بپذیریم.

3 . تلاش کنیم که به نحوی میان این دو گزارش، نوعی همخوانی ایجاد کنیم.

قاعده یاد شده نشانگر آن است که در صورت امکان، باید گزینه سوم را از میان سه گزینه بالا انتخاب کنیم.