"مسخ" در لغت به معنای تبدیل‌شدن از صورتی به صورت زشت‌تر است. و در اصطلاح قرآن و روایات به نوعی عذاب گفته می‌شود که بر اشخاص و امت‌های گناه‌کار(گناهان خاص) نازل ‌شده است.

انسان‌های مسخ شده به صورت حیواناتی مانند خوک، بوزینه و... بودند؛ یعنی صورت حیوانی گناهی که انجام داده بودند در همین دنیا بر روی صورت انسانی آنان قرار می‌گیرد و تبدیل به انسانی مسخ‌شده، یا به تعبیر ساده‌تر، انسانی با صورت حیوان می‌شدند.

بیشتر مفسران، مسخی که در قرآن آمده را مسخی حقیقی می‌دانند؛ یعنی شخص واقعا صورتی حیوانی پیدا می‌کرد؛ اما در این میان، اندکی از مفسران اهل‌سنت این نوع مسخ را، مسخ در طبع می‌دانند؛ یعنی فرد مورد نظر در ظاهر به صورت حیوان در نیامده، ولی چنین طبیعتی در وجود او نهادینه می‌شود.

علت مسخ شدن عده‌ای از امت‌ها، گناهان آنان و جنبۀ عبرت‌آموزی این عذاب است، و از روایات استفاده می‌شود که مسخ‌شده‌ها پس از چند روز از بین می‌روند و حیوانات امروزی همان نسل اصلی حیوانات هستند، نه از نسل انسان‌های مسخ شده.