«استغفار» از ریشه «غفر» در لغت به معنای «پوشش»، «محو» و «پاک» کردن است، اما در اصطلاح معارف دینی به معنای درخواست زبانی یا عملی آمرزش و تقاضای پاک کردن گناهان از پیش‌گاه خداوند می‌باشد که در نهایت امید است به بخشش و «غفران» از جانب پروردگار بیانجامد. «استغفار» و درخواست آمرزش از پیشگاه خدای متعال، دارای چنان اهمیتی است که در قرآن کریم و روایات فراوان به آن سفارش شده است، و پیامبران الهی(ع) نیز در عین پاکی و طهارت، باز هم از خداوند درخواست آمرزش داشتند. در روایات از استغفار به عنوان بهترین دعا و بهترین عبادت یاد شده است؛ از همین رو است که در قرآن کریم، استغفار یکی از برترین ویژگی‌های مؤمنان شمرده شده، و در تعبیر امام علی(ع) در درجه علیین قرار گرفته است.