1. معنای کلمه «فطر» در لغت، گشودن و باز شدن چیزی است.[1] از همین ریشه است سخن خدای متعال که فرمود: «إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ».[2] در حدیثی آمده است: «قام رسول الله(ص) حتى تَفَطَّرَتْ قدماه»؛[3] یعنی‏ رسول خدا(ص)  آن‌قدر برای عبادت ایستاد که گوشت پاهایش از شدّت جراحت از هم گشوده شد. و نیز گفته شده «تَفَطَّرَتْ» و «انْفَطَرتْ» به یک معنا است و «افطار» و «عید فطر» نیز از همین ریشه است؛ زیرا روزه‌دار دهانش [را در وقت مغرب و روز عید فطر] باز می‌کند.[4]
2. به تصریح قرآن، ماه رمضان در جوامع دینی گذشته نیز وجود داشته، اما گزارشی مبنی بر اتمام ایام روزه‌داری با عیدی به نام فطر در آن جوامع وجود ندارد. از طرفی فضیلت روزه‌داری عمومی در ماه رمضان مخصوص امت اسلام است و در امت‌های گذشته این روزه تنها بر پیامبرانشان واجب بوده است.[5]
3. عید فطر احکام بسیاری دارد که از جمله آن می‌توان به  شب زنده‌داری در شب عید، خواندن نماز عید و دیگر نمازهای مخصوص به این روز، حرمت روزه، وجوب فطریه برای افراد توانمند و... اشاره کرد که برای اطلاع از آن به نمایه‌های مرتبط، همچنین کتاب‌های دعا مانند مفاتیح الجنان و رساله‌های عملیه مراجع تقلید مراجعه نمایید.[6]

---