از آیات قرآن چنین برمی‌آید که قوم حضرت لوط(ع) در دوران پیامبری آن‌حضرت(ع) مرتکب گناه لواط می‌شدند:

«إِنَّکمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّساءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ»؛[1] آیا شما از روی شهوت به سراغ مردان می‌روید، نه زنان؟! شما گروه اسراف‌کار (و منحرفی) هستید!

بر اساس تصریح قرآن کریم این عمل زشت پیش از قوم لوط در میان هیچ گروه دیگری سابقه نداشت و آنان برای اولین بار به این گناه روی آوردند:

 «وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَکمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِینَ»؛[2] و (به خاطر آورید) لوط را، هنگامی که به قوم خود گفت: «آیا عمل بسیار زشتی را انجام می‏دهید که هیچ‌یک از جهانیان، پیش از شما انجام نداده‌اند؟!».

از طرفی حضرت لوط حدود بیست تا سی سال در میان قوم خود بود، و قوم او آنها در مدت پیامبری او مرتکب این گناه می‌شدند.

امام باقر(ع) فرمود: رسول خدا(ص) از جبرئیل در مورد کیفیت هلاکت قوم لوط پرسید؟ جبرئیل گفت: لوط مدت سی سال در میان قوم خود بود و آنها را به سمت خدا و ایمان به او دعوت و از انجام گناهان نهی می‌نمود؛ اما آنها از وی اطاعت نکردند و دعوت وی را نپذیرفتند.[3]

امام باقر(ع) فرمود: «حضرت لوط(ع) مدت سی سال در میان قوم خود بود و آنها را به سمت خدا هدایت می‌نمود».[4]

البته بر اساس برخی از گزارش‌ها حضرت لوط(ع) حدود بیست و اندی سال در میان قوم خودش بود.[5]

اما این‌که شکل‌گیری این فاحشه،‌ قبل از آغاز پیامبری حضرتشان بود و یا در میانه آن،‌ و در حالت دوم، ‌چند سال بعد از پیامبری ایشان، زمان آغاز این فاحشه بود، به گزارشی در این مورد برخورد نکردیم.

[1]. اعراف، 81

[2]. اعراف، 80.

[3]. قطب راوندی، سعید بن هبه‏الله، قصص الانبیاء علیهم السلام‏، محققف حلی، عبدالحلیم‏، ج ‏1، ص 317، قم، مکتبة العلامة المجلسی‏، چاپ اول، 1430ق.

[4]. شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 2، ص 548 – 549، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش.

[5]. مسعودی، ابو الحسن علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، داغر، اسعد، ج 1، ص 57، قم، دار الهجرة، چاپ دوم، 1409ق.