روایتی که بیانگر آن باشد که تابوت حضرت فاطمه(س) از بهشت آمده باشد را در منابع روایی قابل استناد نیافتیم. بلکه آنچه نقل شده این است که حنوط حضرتشان، از همان حنوطی بود که بعد از پیامبر(ص) به جاى مانده بود و جبرئیل آن را از بهشت آورده بود.[1]
اما در ارتباط با ویژگی تابوت فاطمه(س)؛ مطالبی در روایات نقل شده است:
1. ابن عباس می‌گوید: فاطمه(س) هنگامی که در بستر بیماری بود به اسماء بنت عمیس فرمود: «نمی‌بینی که  در چه موقعیت سختی هستم؟! هنگامی که از دنیا رفتم، جنازه مرا روی تابوتی که بدنم نمایان شود مگذار». اسماء  گفت: نه، به خدا سوگند که این کار را نخواهم کرد ولی تابوتی مانند آنچه در کشور حبشه دیدم برای شما آماده می‌سازم. فاطمه(س) به وى فرمود: «پس نمونه آن‌را به من نشان بده!». اسماء کسی را فرستاد تا از بازار شاخه‌هاى تازه خرما آوردند. آن‌گاه آن تابوتى را که در حبشه دیده بود، ساخت و آن اوّلین تابوتى بود که به این کیفیت  ساخته شد. فاطمه(س) پس از دیدن آن تابوت خندان شد و در مدت بیماری کسی غیر از این مورد حضرت را خندان ندیده بود...».[2]
در گزارش مشابهی چنین آمده است: حضرت فاطمه(س) به اسماء فرمود: «من این کار را ناپسند می‌شمارم که پارچه‌ای روی جنازه زنان می‌اندازند؛ زیرا این پوشش کافی نیست و حجم و خصوصیات جنازه از روی آن مشخص است»، اسماء گفت: ای دختر رسول خدا! من تابوتی را در حبشه دیدم که این‌گونه نیست و آن‌را برای شما می‌سازم سپس فرستاد و شاخه‌های تازه خرما آوردند و تابوتی ساخت و پارچه‌ای روی آن انداخت. حضرت فاطمه با دیدن آن فرمود: «چقدر این تابوت خوب است که جنازه در آن تشخیص داده نمی‌شود که آیا متعلق به زن و یا مرد است».[3]

---