لطفا صبرکنید
29289
- اشتراک گذاری
دعاها هر چند، لازم نیست به عربى خوانده شوند؛ حتى دعا در نماز به زبان فارسى جایز است، ولی بهتر است دعاهایى که از ائمه(ع) صادر شدهاند با عنایت و توجه به معانى آنها، به زبان عربى خوانده شود. مطلب زیر دلیل این امر را براى ما واضح میسازد:
همانگونه که قرآن سخن خداوند با بشر است، دعاهای ائمه(ع) سخن بشر با خداوند است، و به آن قرآن صاعد میگویند؛ از اینرو این دعاها، مانند قرآن، مشتمل بر حقایق و معارف عمیقى هستند که زبان عربى بهترین زبان براى بازگو کردن آنها است. و به همین جهت خوب است هر مسلمان با معناى نماز و دعاها آشنا گردد تا بفهمد با خداى خود چه میگوید، و در این صورت است که اعمال او خشک و بیروح تلقى نخواهند شد و سکوى پرواز انسان به سوى ابدیت خواهند گشت.
نکتهی مهمتر این است که انسان باید شرایط دیگر تأثیرگذاری دعا را نیز رعایت کند، مانند اینکه: دعا نباید بر خلاف سنت الهى باشد؛ همراه با صلوات بر پیامبر(ص) و آل او باشد؛ دعا کننده تنها امیدش به خدا باشد و بر غیر او تکیه نداشته باشد؛ حالت اخلاص و نیاز در او باشد؛ زبان و قلبش با هم هماهنگ باشند؛ واجبات را انجام دهد و محرمات را ترک کند؛ طلب استغفار از گناهان خود نماید؛ اصرار بر دعا کند و با یقین از خدا بخواهد و مأیوس نباشد.[1]
[1]. ر. ک: فلسفى، محمد تقى، شرح دعاى مکارم الاخلاق، ج 1، ص 2؛ خرمشاهی، بهاء الدین، دانشنامهی قرآن و قرآن پژوهى، ج 1، ص 1054؛ شهیدى، سید محمد باقر، شهرستانی، هبة الدین، دعاها و تهلیلات قرآن، ص 43؛ قرشى، سید على اکبر، قاموس قرآن، واژهی «دعا».