خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «و به دنبال آنها [پيامبران پيشين‏]، عيسى بن مريم را فرستاديم در حالی‌كه او كتاب تورات كه پيش از او فرستاده شده بود را می پذیرفت و انجيل را به او داديم كه در آن، هدايت و نور بود و (اين كتاب آسمانى نيز) تورات را، كه قبل از آن بود، تصديق می‌كرد و هدايت و موعظه‌اى براى پرهيزگاران بود».[1]

در این آیهٔ شریفه، عبارت «مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْراةِ» دو بار تکرار شده است که به معنای پذیرش هر آنچه در تورات اصلی بوده، می‌باشد، اما با این تفاوت که معناى آن در بخش اول اين است كه خود حضرت عیسی(ع)، حقّانيت تورات را گواهى و تصدیق می کرد، ولى بخش دوم به این نکته نظر دارد که  کتاب انجيل نیز به حقانيت تورات گواهى می‌دهد، و آن را تصدیق می‌کند.[2] و سبب تکرار این فقره برای تأكيد اين مطلب است كه، نه تنها عيسى بن مريم(ع)، تورات را تصديق می‌كرد، بلكه انجيل كتاب آسمانى او نيز گواه صدق تورات بود.[3]