کاروان اسرای اهل بیت(ع) بعد از رسیدن به شام وارد مجلس یزید شدند و اتفاقاتی در آن‌جا رخ داد که حقانیت اهل بیت(ع) و قیام امام حسین(ع) را بیشتر نمایان کرد. بعد از وقایعی که در کاخ یزید رخ داد، به دستور او، اهل بیت را برای مدتی در شام سکنا دادند.
شیخ مفید این موضوع را چنین به تصویر کشیده است: «...سپس دستور داد زنان را در خانه جداگانه درآرند، و على بن الحسين(ع) نيز نزد ايشان باشد، پس خانه چسبيده به خانه يزيد را براى ايشان خالى كرده، و چند روزى آن خاندان (عصمت) در آن‌جا ماندند...».^[1]
از متن شیخ مفید همین مقدار دانسته می‌شود که محل اسکان اهل بیت(ع) خانه‌ای در جوار قصر یزید بود، و به ویژگی‌های دیگر آن پرداخته نشد، اما قطب راوندی روایتی مفصل‌تر نقل می‌کند:
«امام صادق(ع) فرمود: وقتى امام زين العابدين(ع) را با اهل بيت پيامبر نزد يزيد آوردند، آنان را در خرابه‏اى كه ديوارهايش سست بود قرار دادند.
يكى از آنها گفت: ما را در اين خرابه قرار دادند تا بر سر ما خراب شود.
يكى از نگهبانان اين را شنيد و به زبان رومی گفت: اينها را بنگريد مى‏ترسند كه ديوار بر سر آنها خراب شود، در حالی‌که اين بهتر است از آن‌كه فردا بيرونشان آورده و يكى بعد از ديگرى گردنشان را بزنند!
امام سجاد(ع) فرمود: به اذن خدا هيچ يك از اين دو نمى‏شود. و همين طور هم شد.^[2]
همان‌طور که مشاهده می‌شود؛ در این روایت که در کتابی مربوط به قرن ششم است؛ عبارت «بیت خراب» که به معنای خانه خراب یا همان خرابه است؛ آمده است.
این روایت را محمد بن الحسن الصفار در کتاب «بصائر الدرجات» که مربوط به قرن سوم هجری است از محمد بن علی حلبی از امام صادق(ع) آورده است، جز آن‌که در عبارت عربی آن صفت «خراب» برای «بیت» ذکر نشده،^[3] اما ادامه روایت نشانگر آن است که این خانه آن قدر خراب بوده که احتمال ریزش دیوارهای آن بر سر اهل بیت وجود داشته و بر همین اساس، اگر واژگان «خرابه» برای محل سکنای اهل بیت به کار برده شود، دور از واقع نیست.
با توجه به مطالبی که گفته شد، از نظر تاریخی؛ اهل بیت(ع) در خانه‌ای خراب در کنار قصر یزید جای داده شدند.
اما در مورد آنچه در پرسش آمده باید گفت؛ وجود برخی از خانه‌های این‌چنینی در کنار کاخ‌های پادشاهان – بویژه در گذشته – چندان دور از ذهن نیست؛ زیرا به دلائل متفاوت می‌توان تصور کرد که در کنار قصرها؛ مخروبه‌ها هم باشند، مثلاً کار توسعه قصرها از این‌جا آغاز می‌شد که خانه‌های مردمی که در اطراف این قصرها واقع است را به تدریج خراب کرده و متصل به قصر کنند، و ممکن است خانه مذکور یکی از این خانه‌ها بود یا آن‌که این خانه محلی بوده برای نگهداری کالاها و اسباب‌های کهنه و از این قبیل.
و نیز ممکن است که این خانه‌ کاملاً چسبیده به کاخ نبوده، بلکه در همان حوالی قرار داشته و در آن زمان به دلیل عدم وجود کارخانجات و وسایل نقلیه، چون سکوت بر شهر حکم‌فرما بود، امکان شنیدن صدای ناله‌ها از مسافت‌های دورتر نیز امکان‌پذیر بود و بر این اساس، صدای اهل بیت به افراد مستقر در کاخ می‌رسید.

---