ورود به زمین و باغ دیگران جایز نیست، ولی چنانچه مسیری تبدیل به محل رفت و آمد عمومی شود و انسان بداند مالک باغ از استفاده میوه‌های درختانش رضایت دارد، رفت و آمد از آن مسیر و استفاده از آن میوه‌ها در حد خوردن اشکالی ندارد که از آن با عنوان «حق المارّة» و یا حق رهگذر یاد می‌شود.
ضمائم:
پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
اگر راه عمومی و محل رفت و آمد باشد و بقیه شرائط[2] را هم داشته باشد؛ بدون ورود به بستان حصاربندی شده، از میوه‌های درخت می‌تواند استفاده کند.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
در فرض سؤال فقط باید با اجازه مالک آن باشد.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
خیر و اساساً ورود به زمین‌های مذکور جز با احراز رضایت مالک آن جایز نیست.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
جایز نیست، مگر آنکه یقین کند مالک از میوه‌های افتاده اعراض کرده است.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
جایز نیست.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
اگر درخت میوه در «سر راه» رهگذر قرار داشته باشد مى‌تواند در حال «عبور» از آن راه، از میوه آن درخت براى خوردن در «همان‌جا» استفاده کند. به شرط آن‌که از حد سیرى و احتیاج تجاوز نکند.
 

---