در صورتی که زن، بخشش مهریه‌اش را مشروط به عدم طلاق کند، صحیح است و اگر زوج او را طلاق دهد، می‌تواند مهریه‌اش را پس بگیرد. البته شرط گرفتن چند برابر مهریه در صورت طلاق؛ اگرچه بنابر نظر برخی از مراجع عظام[1]، صحیح است ولی بنابر نظر برخی از مراجع،[2] این شرط را باید در ضمن عقد لازمی مانند بیع(خرید و فروش) یا صلح، انجام دهد.
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[3]
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
مهریه، در صورتی که به ذمه شوهر بوده و آن‌را بخشيده است قابل بازگشت نيست، مگر اين‌که بخشيدن به قصد ادامه زوجيت بوده ولی زوج بخواهد او را طلاق دهد که در اين صورت می‌تواند باز پس بگيرد.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
صحیح است.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
شرط به نحو مذکور در سؤال چون منجز نیست و معلق است صحیح نیست و برای روشن شدن مسئله لازم است به دو نکته توجه کنید؛ یکی این‌که باید شرط در ضمن عقد لازمی مانند بیع و صلح ذکر شود و شرط ابتدایی لازم الوفاء نیست. دیگر این‌که منجز و قطعی باشد و اگری نباشد. بنابراین اگر در ضمن عقد لازمی زن بگوید من مهریه را به تو بخشیدم و شرط می‌کنم که در صورت طلاق دادن ده برابر مهریه به من بدهی و زوج هم بگوید قبول کردم، در این صورت بر زوج واجب است عمل به شرط نماید.

---