با جست‌وجویی که داشتیم این ماجرا را در منابع کهن و معتبر نیافتیم و تنها در برخی حواشی و مستدرکات معاصران بر کتاب‌هایی؛ مانند عوالم العلوم و احقاق الحق - و نه در اصل این کتاب‌ها - بدین داستان اشاره شده است:

«روزی حضرت زهرا(س) در بستر بیماری بود، امام علی(ع) به بالین ایشان آمد و فرمود: چه چیزی میل دارید تا فراهم نمایم؟ زهرا(س) گفت: اگر اناری برایم فراهم کنی، خوب است. علی(ع) مقداری مکث نمود؛ زیرا چیزی برای خرید انار نداشت. سپس برخاست و برای فراهم نمودن انار به سمت بازار رفت و مقداری پول قرض کرد و با آن اناری خرید و به سمت منزل حرکت کرد، اما در راه برگشت صدای شخص بیماری را شنید. حضرت به او گفت چه چیزی نیاز داری؟ آن مرد گفت که چند روز است در این‌جا هستم و مردم از کنارم عبور می‌کنند، اما کسی به من توجهی نمی‌کند. دلم انار می‌خواهد! امام(ع) لحظه‌‌ای فکر کرد و در دل خود گفت من یک انار دارم که برای فاطمه(س) می‌برم و اگر انار را به این سائل بدهم، فاطمه(س) را محروم می‌کنم و اگر انار را به فقیر ندهم، با آیه «وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ»[1] و حدیث پیامبر(ص) که فرمود: «فقیر را رد نکنید، حتی اگر بر روی اسب باشید» مخالفت کردم؛ لذا انار را به دو قسمت تقسیم نمود و به فقیر داد. آن مرد بیمار و حضرت فاطمه(س) در همان لحظه شفا یافتند، اما امام(ع) در حالی‌که از زهرا(س) شرمنده بود به در خانه رسید. زمانی‌که فاطمه(س) امام(ع) را دید، بلند شد و به سمت ایشان رفت و گفت شما را نگران می‌بینم. به خدا قسم وقتی شما انار را به آن پیرمرد دادید، اشتهای به انار از دل من بیرون رفت! امام(ع) از شنیدن این سخن خوشحال شد و در همین هنگام بود که سلمان با سبدی که 9 انار در آن بود به کنار درب منزل آمده و آن‌را به امام(ع) داد. امام(ع) پرسید: این انارها از کجا آمده است؟ سلمان گفت: هدیه خدا برای پیامبر(ص) بود که ایشان برای شما فرستاده است. در این لحظه امام(ع) فرمود: اگر این انارها از جانب خدا است، طبق آیه «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها»؛[2] باید 10 عدد باشد. سلمان فارسی خندید و اناری را از کیسه درآورد و بر روی طبق گذاشت و گفت من قصد داشتم شما را مورد آزمایش قرار دهم! [3]

گرچه اینگونه کرامات و معجزات از پیامبران و اولیای الهی دور از ذهن نیست، اما همانگونه که در ابتدای پاسخ گفته شد، این نقل را جز در برخی نوشتارهای معاصران در جای دیگری نیافتیم و البته اگر بعدها به منبع قابل استنادی در این زمینه برخورد کردیم، این پاسخ ویرایش خواهد شد.

[1]. ضحی، 10.

[2]. انعام، 160.

[3]. مرعشی تستری، قاضی نور الله، احقاق الحق و إزهاق الباطل، ج 18، ص 46-47 (ملحقات افزوده شده به اصل کتاب)، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی‏، 1409ق؛ بحرانی اصفهانی، عبد الله بن نور الله‏، عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال، ج 11، قسم، 1، ص 502،  (مستدرک سیدة النساء إلی الإمام الجواد، افزوده شده توسط، موحد ابطحی اصفهانی، محمد باقر)، قم، مؤسسة الإمام المهدی(عج)‏، چاپ اول، 1413ق.