در قرآن کریم به روز، ماه و سال تولد حضرت عیسی(ع) این پیامبر بزرگ الهی اشاره‌ای نشده است؛ اما در برخی از منابع تاریخی و روایی شیعه و اهل‌سنت به تاریخ‌های متفاوتی در این زمینه اشاره شده است که بدون تأیید قطعی هیچ‌کدام از آنها تنها به نقل برخی گزارش‌ها می‌پردازیم:

1. بر اساس نقلی، رسول خدا(ص) فرمود: «... روز چهارم ماه ذی‌الحجه روز تولد حضرت عیسی است...».[1]
2. امام باقر(ع) فرمود: «... روز عاشورا(دهم ماه محرم) روزی است که حضرت عیسی(ع) به دنیا آمد...».[2]

البته به دلیل شهرت داشتن این قول نزد برخی از اهل‌سنت، گروهی از اندیشمندان شیعی معتقدند که اعلام چنین تاریخی از سوی امام(ع) ناشی از شرایط تقیه بود.[3]

3. از حسن بن علىّ وشّاء نقل شده است: «من در زمان کودکى با پدرم در شب بیست و پنجم ذی‌القعده، شام را نزد امام رضا(ع) صرف کردیم. آن‌حضرت(ع) به پدرم فرمود: شب بیست و پنجم ذی‌‌القعده شبى است که ابراهیم(ع) و عیسى(ع) در آن شب متولّد شده و در آن شب بود که زمین از زیر کعبه گسترش یافت...».[4]
4. در برخی منابع، تولد حضرت عیسی(ع) در روز عرفه (نهم ذی الحجه) اعلام شده است.[5]

سال تولد حضرت عیسی(ع)

روایتی نیافتیم که به سال تولد حضرت عیسی(ع) اشاره‌ای نماید، اما در برخی کتاب‌های تاریخی، سال تولد ایشان 51 سال بعد از آغاز پادشاهی ملوک الطوائف[6] و دو سال بعد از آغاز حکومت اغسطوس اعلام شده است.[7] و گفته شده است که میان تولد ایشان و قیام اسکندر 303 سال فاصله بود.[8]

برخی کتب معاصر - شاید با مراجعه به منابع کهن - تولّد حضرت عیسى(ع) را 2261سال پس از تولّد حضرت ابراهیم(ع) و 631 سال قبل از هجرت بیان نموده‌اند.[9]

[1]. رشیدالدین میبدی، احمد بن ابی سعد، کشف الأسرار و عدة الأبرار، تحقیق، حکمت‏، علی اصغر، امیر کبیر، ج 1، ص 545، تهران، چاپ پنجم، 1371ش.

[2]. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، محقق، موسوی خرسان، حسن، ج 4، ص 300، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق؛ ابن عساکر، علی بن حسن‏، تاریخ مدینة دمشق و ذکر فضلها و تسمیة من حلها من الأماثل أو اجتاز بنواحیها من واردیها و أهلها، محقق، شیری، علی‏، ج 62، ص 264، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1415ق.

[3]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 14، ص 215، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.

[4]. شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال، ص 79، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، 1406ق.

[5]. عده‌‌‌ای از علماء، مجموعة نفیسة فی تاریخ الأئمة(ع)، ص 43، بیروت، دار القاری، چاپ اول، 1422ق.

[6]. طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 1، ص 582، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق.

[7]. همان.

[8]. همان،ج‏1،ص579؛ ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 292، بیروت، دار صادر، 1385ق.

[9]. مصطفوی، حسن، تفسیر روشن، ج 4، ص 165، تهران، مرکز نشر کتاب، چاپ اول، 1380ش.