در ارتباط با دعایی به نام «دعای اسماء شریف برهتیه» که در برخی از سایت‌های دعانویسی آمده و ادعاهایی نیز در مورد آن مطرح شده است، باید گفت که اسماء موجود در آن، نام‌هایی به زبان عربی نبوده و در منابع اسلامی نیز چنین دعایی به چشم نمی‌خورد.

البته در کتاب یکی از نویسندگان الجزایری علوم غریبه در قرن هفتم، به دعایی با نام «دعای برهتیه» بدون ذکر سند و انتساب به معصوم(ع) اشاره شده است:

اگر خواستی بر سپاه دشمن پیروز شوی یک مشت از خاک را بردارد و این آیه «سَیهْزَمُ الْجَمْعُ وَ یوَلُّونَ الدُّبُرَ»؛[1] به همراه حرزی خوانده می‌شود و سپس این خاک را در صورت(سوی) دشمن پاشیده می‌شود، مخصوصا زمانی که باد به سمت دشمن می‌وزد. در این صورت دشمن متفرق می‌شود. آن حرز برهتیه که بر روی انگشتر نوشته می‌شود، این است: برهتیه 2، کریر 2، تتلیه 2، طوران 2، مزجل 2، ترقب 2، برهش 2، غلمش 2، خوطیر 2، قلنهود 2، برشان 2، کظهیر 2، نموشلخ 2، برهیولا 2، بشکلیخ 2، قز 2، مز 2، نغللیط 2، فیراث 2، غیاها 2، کیدهولا 2، شمخاهر 2، شمخاهیر 2، بدوح 2، بحق العهد المأخوذ علیکم، بحق الذی لیس کمثله شی‏ء و هو السمیع البصیر، إلا ما فعلتم کذا و کذا» به جای کذا و کذا حاجت انسان ذکر می‌شود، که به حق این حرز در کار وی تسریع می‌شود.[2]

طبیعی است که با توجه به روش‌های اعتبارسنجی روایی، نمی‌توان اصالت این دعا را مورد تأیید قرار داد. علاوه بر آن و با توجه به نامفهوم‌بودن کلمات موجود در آن، نمی‌توان خواندن آن‌را - حتی به قصد رجاء - توصیه کرد.

[1]. قمر، 45.

[2]. البونی، احمد بن علی‏، شمس المعارف الکبری‏، ص 551- 552، بیروت، موسسة النور للمطبوعات‏، چاپ دوم، 1427ق.