ابتدا باید گفت که هر دو عبارت «علیه السلام»، (سلام خدا بر او باد) و «رضی الله عنه»، (پروردگار از او راضی باشد) دعاهایی ارزشمند و برگرفته از متون  قرآنی می‌باشند.

این‌که به افراد باایمان و اولیای الهی سلام و درود فرستاده و از پروردگار نیز بخواهیم تا او نیز بر آنان درود بفرستد، برگرفته از آیاتی مانند آیات ذیل است:

1. «إِذا جاءَک الَّذینَ یؤْمِنُونَ بِآیاتِنا فَقُلْ سَلامٌ عَلَیکمْ...»؛[1] ای پیامبر! چون کسانی که به آیات ما ایمان دارند، نزد تو آیند، بگو: درود بر شما ...
2. «... وَ نادَوْا أَصْحابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلامٌ عَلَیکمْ»؛[2] و بهشتیان را با عبارت «سلام علیکم» مخاطب قرار می‌دهند.
3. «سَلامٌ عَلَیکمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدَّار»؛[3] (درود بر شما به پاداش‏ صبرتان! چه نیکو است فرجامتان در سرای جاوید).

قرآن از طرف دیگر، رضایت خداوند از افراد باایمان را عنصری ارزشمند معرفی کرده است؛ از این‌رو سزاوار است که ما نیز برای افرادی که به آنان علاقمندیم، از خدا بخواهیم تا از آنان راضی باشد:

1. «قالَ اللَّهُ هذا یوْمُ ینْفَعُ الصَّادِقینَ صِدْقُهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها أَبَداً رَضِی اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِک الْفَوْزُ الْعَظیم‏»؛[4] خدا فرمود: امروز، روزی است که راستگویان را راستی‌شان سود بخشد. برای آنان باغ‌هایی است که از زیر [درختان‏] آن نهرها روان است. همیشه در آن جاودانند. خدا از آنان خشنود است و آنان [نیز] از او خشنودند. این است رستگاری بزرگ.
2. «وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرینَ وَ الْأَنْصارِ وَ الَّذینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِی اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ...»؛[5] و پیشگامانِ نخستین از مهاجران و انصار، و کسانی که با نیکوکاری از آنان پیروی کردند، خدا از ایشان خشنود و آنان [نیز] از او خشنودند.

اما این‌که چرا شیعیان بیشتر از عبارت اول استفاده نموده و اهل‌سنت عبارت دوم را بیشتر مورد استفاده قرار می‌دهند، به گزارشی دست نیافتیم که بتوان از آن دلیلی واضح برای وجود چنین تفاوتی در تعبیر میان فرقه‌های مختلف اسلامی یاد کرد. در صورت مشاهده گزارشی در این زمینه، این پاسخ نیز ویرایش خواهد شد.

[1]. انعام، 54.

[2]. اعراف، 46.

[3]. رعد، 24.

[4]. مائده، 119.

[5]. توبه، 100.