درود فرستادن بر افراد، بویژه مؤمنان از آدابی است که در قرآن کریم بدان تأکید شده است:
«وَ إِذا جاءَکَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِآیاتِنا فَقُلْ سَلامٌ عَلَیْکُمْ...»؛[1] هر گاه کسانى که به آیات ما ایمان دارند نزد تو آیند به آنها بگو: سلام بر شما.
«فَإِذا دَخَلْتُمْ بُیُوتاً فَسَلِّمُوا عَلى‏ أَنْفُسِکُمْ تَحِیَّةً مِنْ عِنْدِ اللهِ مُبارَکَةً طَیِّبَة»؛[2] هنگامى که داخل خانه‌اى شدید بر خویشتن سلام کنید، سلام و تحیتى از سوى خداوند، سلام و تحیتى پر برکت و پاکیزه.
«علیه السلام» (سلام بر او باد)، عبارتی دعایی است جهت درود فرستادن بر اشخاص و دلیلی برای اختصاص آن به معصومان(ع) نداریم. در برخی زیارات از «السلام علی» و نظایر آن، برای درود فرستادن برای غیر پیامبران و امامان استفاده شده است؛ نظیر «السلام علی الحسین و ... علی اصحاب الحسین»،[3] «السلام علیک ایها العبد الصالح...»،[4] «السلام علیک یا بنت رسول الله ...».[5]
بر همین اساس است که در پاره‌ای از متون بعد از نام بزرگانی چون حضرت عباس[6] و سلمان فارسی[7]- نیز عبارت (علیه السلام) مورد استفاده قرار گرفته است.
اما با این وجود و با آنکه سلام دادن بر هر مؤمنی روا و پسندیده است، اما با توجه به اینکه در جامعه دینی، عرفی شکل گرفته که چنین عبارتی را تنها بعد از نام معصومان و یا افراد خاصی از منسوبانشان به کار می‌برند و گسترش کاربرد آن برای دیگر مؤمنان، به نوعی ایجاد سؤال و حساسیت می‌کند، سزاوار است که برای سلام و احترام به افراد باایمان از کلمات و عبارات دیگری استفاده شود.

---