دلایل و برهان‌هایی که وجود خدا را اثبات می‌کند، همان دلایل نیز همه‌ی صفات کمالی را برای خدا اثبات و هر نقص و عیب را از او نفی ‌کرده و او را منزه از معایب می‌داند؛ سمیع و شنوا بودن از صفات کمال است؛ در حقیقت کمالی است که سزاوار ذات متعالی خداوند بوده و برای خداوند ثابت است.[1]

بنابراین، از نظر عقلی، دلایل قرآنی و روایی، سمیع و شنوابودن خداوند مسلم است و هر کس به وجود خدا مطمئن شده، معنایی ندارد که منکر شنوا بودن او شود. البته گاهی مقصود از شنوا بودن، حرف‌شنوی، تبعیت و انجام خواسته است؛ ظاهرا آنچه در پرسش آمده به این معنا است؛ در این صورت باید گفت یکی از راه‌هایی که انسان می‌تواند متوجه شود که خداوند سخن او را شنیده، به اجابت رسیدن خواسته‌های اوست که هر کسی در زندگی خود از این تجربه‌ها را حس کرده است، هرچند به صورت کلی هیچ دلیلی وجود ندارد که خداوند به هر انسانى بفهماند که درخواست او را شنیده و او را مطمئن نماید که خواسته‌اش را برآورده می‌کند.

طراحی خداوند در خلقت انسان‌ها بر این پایه قرار گرفته که جز پیامبران و اولیای خاص، دیگران نتوانند از عنصر ویژه وحی بهره‌مند شوند.

[1]. ر. ک: «خدا و صفات ثبوتی و سلبی»، 2330؛ «نام ها و صفات خداوند»، 5898؛ «صفات جلال و جمال»، 10379؛ «صفات ثبوتیه و سلبی خداوند»، 45846.