برخی از پژوهشگران دانش حدیث و درایه به هر روایتی که شمار راویان و طرق آن تنها دو نفر باشند، «حدیث عزیز» می‌گویند.

نظر حافظ ابن حجر در تعریف «حدیث عزیز» آن است که این حدیث باید به‌گونه‌ای باشد که دست کم دو راوی، آن‌را از دو راوی دیگر روایت کرده باشند: «و هو الّذی لا یرویه اقل من اثنین عن اثنین».[1]

انتخاب نام «عزیز» برای چنین روایتی شاید به دلیل اندک بودن آن باشد، و یا شاید از آن جهت است که از طرق دیگر دارای قوت است.

در هر حال، این اصطلاح در علوم حدیث، رواج و کاربرد چندانی ندارد.[2]

[1]. الغوری، سید عبد الماجد، المدخل الی دراسة العلوم الحدیث، ص 905، دمشق، بیروت، دار ابن کثیر، الطبعة الاولی، 1430ق/ 2009م.

[2]. ر. ک: نصیری، علی، آشنایی با علوم حدیث، ص 186، قم، مرکز مدیریت حوزه علمیه قم، چاپ ششم، 1382ش.