قرآن کریم به این واقعیت تصریح می‌کند که حضرت سلیمان(ع) در زمان حکومتش با استفاده از نیروی باد، مسیرهای بسیار طولانی را با سرعتی به مراتب بیشتر از وسایل حمل و نقل آن روزگار می‌پیمود:

«وَ لِسُلَیْمانَ الرِّیحَ عاصِفَةً تَجْری بِأَمْرِهِ إِلى‏ الْأَرْضِ...»؛[1] و باد تند را در اختیار سلیمان قرار دادیم تا به فرمان او در زمین جریان یابند.

«وَ لِسُلَیْمانَ الرِّیحَ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ ...»؛[2] و باد را به گونه‌ای در اختیار سلیمان قرار دادیم که با استفاده از آن می‌توانست مسیر دو ماه را در یک شبانه‌روز بپیماید.

قرآن بیش از این به جزئیات دقیق چگونگی بهره‌گیری سلیمان(ع) از نیروی باد نپرداخته، و در روایات صحیح السند که در کتاب‌های معتبر آمده است نیز چیزی با عنوان «قالیچه سلیمان» نیافتیم.

البته در برخی منابع تاریخی و روایات از چیزی با عنوان بساط سلیمان یاد شده است.[3] به عنوان نمونه گفته شد که این بساط توسط شیاطبنی که در خدمت وی بودند از طلا و ابریشم بافته شده، و طول آن یک فرسنگ و عرض آن نیز یک فرسنگ بود.^[4]

همچنین در تعدادی از تفاسیر از آنچه به کمک بادها حرکت می‌کرد، تعبیر به کرسی(تخت) سلیمان شده است.[5]

[1]. انبیاء، 81.

[2]. سبأ، 12.

[3]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 44، ص 244، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.

[4]. ر. ک: رشیدالدین میبدی، احمد بن ابی سعد، کشف الأسرار و عدة الأبرار، تحقیق، حکمت‏، علی اصغر، ج 7، ص 191، تهران، امیر کبیر، چاپ پنجم، 1371ش.

[5]. قمی، علی ابن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوی جزائری، سید طیب،‏ ج 2، ص 199، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق؛ ‏زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج 3، ص 130، بیروت، دار الکتاب العربی، چاپ سوم، 1407ق.