نباید تصور کرد که معنای جهانی بودن دین اسلام، آن است که این دین باید در مدت زمان کوتاهی و در همان روز و ماه و سال اول پیدایش به سراسر دنیا و حتی مناطقی که برای مخاطبان اولیه اسلام ناشناخته بود نفوذ کرده و همگان آن‌را بپذیرند؛ زیرا در زمان ظهور اسلام، نه رسانه‌ای به معنای امروزی وجود داشت و نه دیگر وسایل ارتباط جمعی، و اساسا آن زمان، عصر اطلاعات و ارتباطات گسترده نبود. بر این اساس، گسترش دین اسلام به سراسر جهان به مرور زمان و در طول سال‌ها از طریق تبلیغ، و گاهی حتی از طریق تجار و بازرگانان مسلمان که برای تجارت به مناطق دور می‌رفتند اتفاق افتاد و به مردم دنیا معرفی شد.

از سوی دیگر، دعوت پیامبر(ص) از برخی حاکمان و زمام‌داران و فرستادن نامه به آنها هم به معنای اطلاع تمام مردم از اسلام نبود تا جایی که می‌توان گفت بیشتر مردم کشورهایی که حاکمانش مخاطب نامه‌های حضرتشان بودند نیز در آن زمان به درستی اسلام را نمی‌شناختند؛ زیرا سران و حاکمان کشورها، ظهور اسلام را خطری جدی برای حکومت خود ارزیاب می‌کردند؛ از این‌رو رسالت پیامبر(ص) را نه تنها به گوش مردم نمی‌رساندند؛ بلکه آن‌را سانسور کرده و در برخی موارد ممکن بود اگر کسی صدای اسلام را می‌شنید و مسلمان می‌شد، به مجازات‌های سنگین محکوم می‌گشت.

هنوز هم در دورترین نقاط دنیا کسانی وجود دارند که یا نامی از اسلام نشنیده‌اند و یا آن‌که ‌آموزه‌های این دین به خوبی برای آنها تبیین نشده است؛ اما جالب است بدانید که قرآن به صورت اعجاز‌آمیز در چندین آیه صریحا اعلام کرد که در نهایت، اکثریت مردم دنیا پیرو دین اسلام خواهند شد، و پیروان هیچ مکتبی بیشتر از مسلمانان نخواهند بود. و این پیش‌بینی به صورت واضح در چهارده قرن پس از ظهور اسلام قابل مشاهده است، به گونه‌ای که از ابتدای پیدایش این دین تاکنون، همواره این دین نسبت به دیگر باورها از منحنی رشد بالاتری برخوردار بوده است. این موضوع در قرن اخیر که آمارگیری‌های علمی گسترش یافته، برای همگان قابل تحقیق و اثبات است تا جایی که بسیاری از پژوهش‌گران غیر مسلمان نیز بر این باورند که به زودی، مسلمانان، اکثریت مطلق را در تمام جهان به دست خواهند آورد!

در این زمینه می‌توانید عبارت‌هایی؛ مانند «رشد دین» و «Growth of religion» را در پایگاه‌های جست‌وجوگر بررسی نمایید.

آیا همین موضوع برای جهانی‌بودن دین اسلام، کافی نیست؟!

گفتنی است، کسانی که آموزه‌های صحیح دین اسلام به آنها نرسیده، در صورت رعایت اصول اخلاقی دچار عذاب و مجازات نخواهند شد.[1]

[1]. ر. ک: «عدل الاهی و عدم آشنایی انسان ها با تشیع».