«حروف جاره» یا «حروف جر» حرف‌هایی هستند که تنها بر سر اسم‌ها درآمده و نیز اگر بر سر اسمى درآیند، آن‌‌را مجرور می‌کنند.

حروف جر بنابر نظر مشهور، هفده حرف‌اند که یکی از آنها «حرف تاء» است.

تنها کاربرد حرف جر «تاء» در سوگند است، و تنها برای سوگند به خداوند از آن استفاده می‌شود؛ یعنی برای سوگند به چیزهای دیگر -مانند سوگند به اولیای خدا،‌ پدر، مادر و ...- نمی‌توان از این حرف استفاده نمود.

مطلب دیگر آن‌که برای سوگند به خداوند نیز نمی‌توان «تاء» را بر سر هر نامی از نام‌های خداوند آورد. به عنوان نمونه نمی‌توان گفت: «تَرَبّی»، بلکه تنها باید از نام «الله» استفاده کرد.

نتیجه آن‌که تنها کاربرد «تاء حرف جر»، «تاللّه» و یا سوگند به «الله» است.[1]

[1]. ر. ک: ذهنی تهرانی، سید محمد جواد، قواعد صرف و نحو و روش تجزیه و ترکیب، ج 1، ص 143، قم، مؤلف، چاپ اول، 1371ش.