در مورد روایت یاد شده در پرسش باید گفت، این روایت منتسب به امام جواد(ع) اولا: در کتاب‌های معتبر نقل شده است. ثانیا: در بعضی از این منابع سند هم برای آن ذکر شده است:

1. «مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْیَزْدَآبَادِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى الْعَطَّارُ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْعَبَّاسِ بْنِ الْحَرِیصِ الرَّازِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع قَالَ: مَنْ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ بَعْدَ صَلَاةِ الْعَصْرِ عَشْرَ مَرَّاتٍ ... لَهُ عَلَیَّ مِثْلُ أَعْمَالِ‏ الْخَلَائِقِ»؛[1]

محمد بن علی بن محمد یزد آبادی از احمد بن محمد بن یحیی عطّار از پدرش از احمد بن محمد بن عیسی، از حسن بن عباس بن حریص رازی، از امام جواد(ع) نقل کرده است:

هر کس سوره قدر را بعد از نماز عصر ده بار بخواند، من بر عهده می‌گیرم که او پاداشی مانند اعمال همه مخلوقات خواهد داشت.

2. «وَ عَنِ الْجَوَادِ ع مَنْ قَرَأَ الْقَدْرَ عَشْراً بَعْدَ الْعَصْرِ مَرَّتْ لَهُ عَلَى مِثْلِ أَعْمَالِ الْخَلَائِقِ فِی ذَلِکَ الْیَوْم»؛^[2]‏

معنای این روایت، مشابه روایت قبل است، با این قید که عمل یاد شده، برابر با اعمال آفریدگان تنها در همان روز اعلام شده است.

3. «وَ رُوِیَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ الثَّانِی ع أَنَّهُ قَالَ مَنْ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ بَعْدَ الْعَصْرِ عَشْرَ مَرَّاتٍ مَرَّتْ لَهُ عَلَى مِثْلِ أَعْمَالِ الْخَلَائِقِ یَوْمَ الْقِیَامَة»؛[3]

معنای این روایت نیز مشابه دو روایات قبلی است.

در مورد اعتبار این روایت باید گفت، اگرچه سند اعلام شده در روایت اول،‌ ضعیف است، و دو روایت دیگر نیز بدون سند ذکر شده‌اند؛ اما با توجه به اعتبار کتاب‌هایی که روایت در آنها نقل شده، محتوای آن‌را می‌توان -مانند دیگر محتواهای موجود در این زمینه- حتی بدون سند هم پذیرفته و به آن عمل کرد؛ زیرا اولا مطلبی که مخالف آموزه‌های دینی باشد در این روایت مشاهده نمی‌شود. علاو بر این، سوره قدر از سوره‌هایی است که فضائل فراوانی برای آن ذکر کرده‌اند،[4] و روایت موجود در پرسش را نیز می‌توان تأییدی بر آنها دانست.

[1]. ابن طاووس، على بن موسى، فلاح السائل و نجاح المسائل، ص 199، قم، چاپ اول، 1406 ق.

[2]. کفعمی، ابراهیم بن علی، البلد الأمین و الدرع الحصین، ص 19، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، چاپ اول، 1418ق.

[3]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ج 1، ص 73، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، 1411ق.

[4]. ر. ک: «ثواب خواندن سوره قدر»؛ «ثواب قرائت سوره‌های قرآن».